|
Kort na de
geboorte had de non gevraagd met welke voornaam het kind mocht ingeschreven
worden. Edmond had hierover reeds
met zijn echtgenote overleg gepleegd en antwoordde: "Eddy". Woedend
om hetgeen de Duitse bezetter hem reeds had
aangedaan in en na de 18-daagse Veldtocht, koos hij voor een Engelse naam.
De non knikte en noteerde deze voornaam in het boek.
Terwijl Clarisse nog in de kliniek lag, moest Edmond
de geboorte ook officieel gaan aangeven. Dit moest gebeuren in het
gemeentehuis van Ledeberg bij Gent, zijn woonplaats. Aldaar
waren alle bedienden door de bezettende overheid vervangen door nazi-gezinde
beambten en ambtenaren.
|
|
|
Gemeentehuis van Ledeberg.
Foto genomen in 2003.
Het gebouw had in 1941
het zelfde uitzicht,
maar er stonden nog geen bomen en bankjes.
|
Achter het loket zat een
bediende ijverig te schrijven. Hij keek op toen Edmond
zich aanmeldde en vroeg: "Waarmee kan ik u helpen?"
-- 't Is om mijn pasgeboren kind te komen aangeven.
-- Identiteitskaart, alstublieft. Zoon of dochter?
-- Zoon.
De bediende begon ijverig te schrijven in het register.
-- En welke voornaam hebt u voor uw zoon gekozen?
-- Eddy. En als tweede voornaam: Camille.
De bediende bekeek nu Edmond doordringend met
gefronst voorhoofd.
-- Die naam Eddy is niet toegelaten.
-- Hij was vroeger wel toegelaten.
De bediende stond op en begon een lijst na te slaan.
-- Eddy is niet toegelaten, zei hij nu kordaat. Kies een andere naam.
-- Bij neen. Ik wil dat mijn zoon Eddy heet.
-- Gij moet voor uw zoon een andere naam kiezen, gebood de bediende en begon
te telefoneren, terwijl hij terug de lijst inkeek. Jawohl,
antwoordde hij plots en legde de telefoon neer.
|
|
