- 087 -

Hoeveel kinderen hadden je toekomstige schoonouders?

Goede vraag. Eén. Monique was hun enig kind.

Hebben haar ouders voor het huwelijk dan werkelijk niets gedaan?

Het was toen de gewoonte dat de ouders van het meisje het feestmaal en de fotograaf betaalden. Dat deden ze, goedkoop. Mijn bruidsjonker zorgde voor dia's, wat nieuw en modern was in die tijd.

Waarom ben je eigenlijk bij Monique gebleven?

Ik was met haar verloofd, wat betekent dat ik haar beloofd had met haar te zullen huwen. Ik houd me steeds aan mijn beloften. Als ik iets beloof, dan doe ik het.

Dat neem ik aan. Maar vóór je verloving?

Ik was op haar verliefd geworden en wilde haar helpen. Haar uit haar moeilijke situatie halen. Als ik me eenmaal iets ten doel heb gesteld, dan wil ik het bereiken. 't Moet een goed en edel doel zijn uiteraard.

Sterk, maar dat kan je wel eens zuur opbreken.

Ja, recht door het leven gaan, is soms niet gemakkelijk. Maar 't zit nu eenmaal in mij. Als ik me nobel gedraag, mijn beloften houd en goede doeleinden nastreef, dan heb ik een gerust geweten. En de mensen waarderen dit. Goede mensen.

Maar nu terug naar de deken van Ledeberg. Ging hij akkoord met een kerkelijk huwelijk?

De deken woonde in een majestueus huis op het Kerkplein van Ledeberg, het huidige Ledebergplein. 't Was een vriendelijke man en ik legde hem mijn situatie uit. "Maar dat is hoegenaamd geen probleem", oordeelde hij. "Gij moogt gerust in de Sint-Coletakerk huwen. Sinds het laatste concilie is hiertegen geen enkel bezwaar. Het zit namelijk zo: tijdens uw huwelijk in de kerk zijt gij als protestant wel fysisch aanwezig, maar niet psychisch. Op die manier kan uw meisje toch nog met u in de kerk trouwen. Er is echter één beperking: uw huwelijk kan niet met grote ceremonie plaatsvinden. Dus geen muziek, geen tapijten, kortom, uw huwelijk zal door de pastoor in vijf minuten worden ingezegend en afgehandeld."

Oei! Wat vond jij daarvan? Waren je schoonouders daarmee akkoord?

Dat kon hun eigenlijk weinig schelen, als ze maar in de belangstelling van de gebuurte konden staan. Voor mij was het wel even slikken na al mijn studies. Stel je voor: psychisch was ik niet aanwezig op mijn eigen huwelijk! De katholieke kerk degradeerde me tot een idioot! Zelfs een debiel, een imbeciel, ja zelfs de dorpsgek werd door haar meer gewaardeerd. De situatie zat vol humor. 'k Voelde dat er iets ging gebeuren. Ik voelde het: op mijn trouw ging er zich iets plezant voordoen. En inderdaad, 't plezante is gebeurd! Nieuwsgierig? Ha, ha.

* * * * * * *