- 139 -
Slechts weinig mannen zouden zoiets dulden, maar henry bleef kalm en deed alsof hij toch verder sliep. Maar met de ogen dicht dacht hij intussen na over de heerlijke dagen vol liefde die hij Monique al had bezorgd. En over de hartstochtelijke nachten, waarin hij haar zacht streelde en haar gevoeligste plekje zo goed kende dat hij haar telkens in opperste verrukking had gebracht. Hoe hij, zoals altijd, steeds eerst voor haar had gezorgd, wat nu eenmaal in zijn karakter vastgelegd was. Maar stilaan, bij elke elleboogstoot bevroor zijn liefde voor haar een beetje meer en op het laatst bleef er nog enkel een harde ijsklomp van over. Een vrouw die haar man graag ziet, doet zoiets niet en riskeert niet dat hij zijn werk kan verliezen, was zijn oordeel. En hierbij vergrootte ook zijn afkeer voor lichamelijk contact met zijn echtgenote. Drie weken wist hij het vol te houden, dankzij zijn training in Arlon. Daarna stopte Monique, denkend dat het toch zinloos was, overtuigd dat ze hem niet kon kraken. Maar op dat moment was zijn liefde voor haar reeds volledig verdwenen. Totaal uitgeblust! De gevolgen van zijn vervlogen liefde waren er dan ook naar: voor de rest van zijn leven zou hij elk lichamelijk contact met zijn vrouw vermijden! Van dan af aan restte hem nog enkel de zorg voor en de trouw aan zijn gezin en de inzet voor zijn kind. Maar de verdoken haat van Madam Moeilijk was hiermee nog niet verzadigd en zocht naar nieuwe oplossingen. ^                                                                                ^ ^                                                                                ^ Een oude dia (1968) uit het familiearchief toont ons henry's en Moniques ouders in de voorplaats van de Vlierstraat 13. De karakters kunnen als het ware van de gezichten worden afgelezen. v.l.n.r.: Dikmans: dom, pantoffelheld, meeloper - MM: vals, sluw, dominant - vader Edmond: vrolijk, verstandig, principieel - moeder Clarisse: bezorgd, spontaan, verstandig. * * * * * * *