- 223 -

-- Norbert? Dat kan niet, lachte henry ongelovig, die het zachte karakter van Norbert kende, doch geleidelijk verdween zijn lach naargelang hij meer en meer werd ingelicht.

<<<<< Norbert, kok van de officiersmess. (Foto 1974.) <<<<<

-- Ja, luitenant, begon Norbert, ik ben daarnet naar de infirmerie geweest om de dokter op de hoogte te brengen van de toestand in mijn gezin.

-- Oei, oei, met al uw kinderen, lachte henry nog steeds, 't is daar bij u thuis precies ne korf vol eieren! Norbert, man, dat zoetgevooisd pruttelen van de patatjes hier in de keuken doet u precies goed, hé.

-- Ja, maar nu is het erg, glimlachte Norbert nu ook ondanks al zijn miserie.

-- Vertel op.

-- Eén van mijn kinderen heeft een erg besmettelijke, gevaarlijke ziekte opgedaan. 't Zijn dure medicamenten en de ziekenkas betaalt er niets van terug. Gisteravond had mijn vrouw die ziekte ook al. Zij kan niet meer voor de kinderen zorgen. Ze hebben me thuis nodig, echt nodig, maar ik heb geen vakantiedagen meer over.

-- En wat heeft onze dokter gezegd?

-- Dat dit geen reden is om thuis te blijven en dat ik mijn werk verder moet blijven doen.

-- Wat! riep henry en hij had door de grond kunnen zakken van schaamte. Allemeersch, bel direct de infirmerie op en geef mij de telefoon door.

-- Direct, antwoordde de van nature uit zenuwachtige chef... Luitenant, de infirmerie aan de lijn...

-- Dank u. Wie is er aan de lijn? Oké, geef mij direct de dokter! beval henry bitsig... Met de dokter? Juist. Ik bel u vanuit de officiersmess. Gij hebt deze morgen mijn kok Norbert op visite gehad?

-- Ja. Hij wilde naar huis gestuurd worden, antwoordde de dokter, maar hij is niet ziek.

-- Dokter, gij weet toch dat er in zijn gezin een gevaarlijke, besmettelijke ziekte heerst?

-- Ja, maar...

-- En dat hij in de keuken werkt met een hoop koks en stewards? En dat hier dagelijks al de officieren van onze basis binnenkomen? Dat dus het risico bestaat dat binnenkort alle officieren ziek zijn! Dat deze basis dus binnenkort onbestuurbaar kan worden!

-- Ja, maar...

-- Kijk, 't is heel simpel. Ofwel stuurt gij Norbert in ziekteverlof direct naar huis tot wanneer het gevaar geweken is, ofwel geef ík hem spoedverlof, maar dan maak ik een gepeperde nota op waarvan gij niet goed zult zijn. Wel, wat zal 't worden?!

-- Begrepen. Hij mag van mij meteen naar huis vertrekken.

-- Dát is gesproken, zie. Zo hoor ik het graag. Tot ziens.

Respect kun je niet afdwingen, je moet het verdienen.

* * * * * * *