- 334 -
Sommigen hebben het toch geprobeerd, heb je gezegd. Ja. Zo herinner ik me nog die meid van een pastoor. Hij noteerde in zijn dorp op een briefje de gegevens van toekomstige miliciens als ze problemen hadden. Met dat briefje stuurde hij dan zijn oude meid naar SERI. Ze kwam daar bij mij terecht en nadat ik al de problemen had opgelost, haalde ze een grote bak dure sigaren uit haar tas. "Om u te bedanken", zei ze. "Het is zeer vriendelijk van u dat u mijn hulp waardeert," antwoordde ik, "maar ik mag die sigaren niet aanvaarden. Ik word door 't ministerie al betaald om mijn werk te doen en voor die jongens te zorgen." Toen ik de bak sigaren terug naar haar schoof, sprong ze recht en rende vliegensvlug weg. Tegen de tijd dat ik met die bak rondom mijn bureau was gelopen en in de gangen naar haar aan 't zoeken was tot in de toiletten toe, deelde de Militaire Politie me mee dat ze een oud vrouwtje uit het ministerie hadden zien wegrennen. Awel, haha, ik kan u verzekeren dat ik zeer vlug kan lopen, maar dát vrouwtje heeft me toch gevloerd.  En die bak sigaren dan? Die heb ik via mijn collega-officier van SERI laten terugbezorgen. Een ander voorbeeld. Op een avond zat ik thuis naar het tv-journaal te kijken toen er gebeld werd. Monique deed open en een koppel van zo'n veertig jaar kwam binnen. Het bleken de ouders te zijn van een toekomstige milicien, voor wie ik kort voordien een probleem had opgelost toen hij me op 't ministerie in Brussel had opgezocht. Ze bedankten me ten zeerste voor wat ik voor hun zoon had gedaan en ik was blij dat ik hen gelukkig had gemaakt. Ik trakteerde ze die avond zelfs op drank en versnaperingen en we babbelden gezellig in mijn zitplaats. Toen ze na een paar uur gingen vertrekken, zei de vader: "Ge kunt niet geloven hoezeer gij onze zoon hebt geholpen. Wij zijn u daarvoor zeer dankbaar en willen u speciaal bedanken met deze zes flessen wijn." Bij die woorden zette hij vanuit zijn valiesje reeds een eerste zeer dure Rothschild op mijn eettafel. Net zoals bij die oude pastoorsmeid maakte ik hem meteen op een vriendelijke manier duidelijk, dat ik dit niet kon en mocht aanvaarden. Omdat hij toch bleef aandringen, voegde ik eraan toe: "Ge wilt toch niet dat ik mijn baan verlies?" Hij bekeek me met gefronste wenkbrauwen en antwoordde: "Natuurlijk niet." - "Als ik dit aanvaard, kan ik mijn plaats verliezen. Doe me daarom een plezier en neem die flessen terug mee." En alzo geschiedde, staat in de bijbel.  Je hebt me toch nieuwsgierig gemaakt. Die sukkelaars, zoals jij ze noemt, tot welke categorie behoorden ze meestal? Meestal behoorden ze tot de arbeidersklasse of de middenklasse. Maar ook de heersende klasse zat soms in de problemen. Wablief! Kreeg jij soms ook de hogere klasse over je vloer? Bah ja. Niet alles is op te lossen met geld, hé.