|
- 468 - |
|||||
|
Om het contact te blijven onderhouden met de manschappen waren er ook dagen waarop henry in zijn Fiorino eens rondtoerde doorheen de marinebasis. Als hij dan toevallig de aalmoezenier in zijn rijrichting zag wandelen, riep hij: "Kom, padre, ik zal u een eindje meenemen, maar op één voorwaarde: dat ge precies zoals uwe grote baas in Rome achterin de wagen blijft rechtstaan en wuift naar iedereen die we voorbijrijden." Zo gezegd, zo gedaan. Het duurde dan ook niet lang of gans de basis noemde henry's auto lachend 'de pausmobiel' of 'de popemobile'. En zo bracht hij de manschappen op allerlei manieren aan het lachen. Zo was er eens kort vóór de jaarlijkse Vlootdagen in het stafgebouw een brandoefening. Het alarmsignaal weergalmde en iedereen verliet goed gedisciplineerd het gebouw. Alleen henry en zijn mannen bleven zitten. Ze waren een schilderij aan het keuren dat henry voor de Vlootdagen 1990 had gemaakt. De Zeemacht wilde het doek gebruiken om er een afdruk van te maken ofwel voor de filatelie 1990 ofwel voor een affiche. "Om sterk de aandacht te trekken," verduidelijkte henry, "schilderde ik een cirkel en drie naar het centrum gerichte pijlen. En met de tegengestelde kleuren blauw en oranje, versterkt door de uiteengerukte Belgische kleuren, springt het geheel nog vlugger in het oog. Voor de rest heb ik er vier basiselementen van onze Zeemacht in verwerkt: schepen, helikopters, mijnen en duikers. Volop actie op het water, in het water en in de lucht. Gemaakt met olieverf en RAFC op canvas." Door het venster zag henry ondertussen iedereen buiten het gebouw staan wachten en het viel blijkbaar een beetje te veel op dat hij er ontbrak. "Commandant," riep een onderofficier die de gang binnen kwam stormen en de deur opengooide, "brandoefening. Het brandt in de kelder!" De commandant-kunstschilder stopte met zijn uitleg. "Kom, mannen, ze beginnen ons te missen." Een matroos nam het schilderij onder de arm. Toen ze buiten kwamen, riep henry glimlachend naar de wachtenden: "Voor ons heeft het een beetje langer geduurd omdat we het schilderij uit de brand moesten slepen." Die verklaring deed hoog en laag bulderen van het lachen.
|
|||||
|
|
|||||
