- 479 -
DEEL 8 henry  EN  DE  VIJAND De val van de Berlijnse Muur op 9 november 1989 betekende het einde van de Koude Oorlog die het oorlogskind henry al bijna zijn gehele leven had gekend. Nochtans verdwenen de spanningen niet tussen Oost- en West-Europa en er ontstond voor de Belgische militairen een onbehaaglijke toestand. De Veiligheidsdiensten vroegen een tijdje later zelfs aan henry, die ook nog veiligheidsofficier was geweest, om een marinecommandant met een hogere graad dan de zijne in het oog te houden omdat een dicht familielid van hem verliefd was geworden op iemand uit Oost-Europa. Op 12 april 1990 werd het al te gortig. Op die dag kreeg henry als IRP-officier vanuit 'Brussel' het order om een rondleiding in de Marinebasis van Zeebrugge te organiseren voor een groep Moskovieten. 1LZ henry kon zijn oren niet geloven. Maar orders waren orders. Niettemin nam henry direct contact op met de Veiligheidsdienst. In zulke communicaties, zo herinnerde henry zich nog, sprak men elkaar steeds aan met een korte voornaam of met een codenaam. -- Wablief! Moet ge Russen toelaten in uw Marinebasis? Moskovieten? Het is niet omdat de Koude Oorlog voorbij is, dat we die kerels nu zomaar mogen vertrouwen, krijste de stem aan de andere kant van de lijn. Oké, ge hebt er goed aan gedaan door me te verwittigen. Ik stuur u morgen John. Die wordt van nu af aan de verbindingsman tussen u en ons. John kwam zich 's anderendaags aanmelden en henry vroeg aan zijn personeel om het bureel een tijdje te verlaten. -- Sorry, mannen, 't zal maar een halfuurtje duren. Ik heb hier een belangrijke bespreking. Ik weet dat ge buiten iets te doen hebt... -- Ik heb nogal wat meegemaakt, begon John nadat de bemanning het bureau had verlaten. Ik was bijna in de vlammen opgegaan. Onlangs stapte ik in mijn auto en ik had op dat moment al het gevoel dat er iets niet pluis was. Toen ik hem startte, schoot gans mijn voorste in brand. Ik heb er nog net kunnen uitspringen. -- Sabotage? -- Jazeker! 't Kon niet anders zijn. 'k Had veel geluk. Maar nu over die Moskovieten. We weten dat er in zo'n groep altijd een lid van de CPSU meegaat.  Die is in feite de baas van de groep. Dat partijlid is een verklikker en bepaalt wat de groep wel en niet mag doen. Als er iemand niet luistert, meldt hij dit in Rusland en volgt er een serieuze straf. Wij moeten te weten komen wie dat partijlid is. Maar hoe? Hebt gij hier iemand die zich onder die Russen kan mengen en van hen foto's kan nemen? -- Ik zal meer zeggen. De vrouw van één van mijn mannen volgt op school Russische les. Zij zou dus zelfs hun gesprekken kunnen afluisteren en zo met zekerheid aan de weet kunnen komen wie onder die Moskovieten het CPSU-lid is. 'Onze' vrouw zou bijvoorbeeld een apart groepje kunnen vormen met enkele medeleerlingen uit haar klas. Het is niet de eerste keer dat ik twee of drie groepjes samenvoeg tot één groep voor een bezoek aan onze Marinebasis. Dat bespaart me personeel. Ik kan dat nu ook doen. Dat zal dus niet verdacht zijn. -- Perfect! Dan kunnen we met absolute zekerheid ontdekken wie dat communistisch partijlid is. Want de Koude Oorlog voorbij of niet, zulke gasten zijn ginder nog altijd de baas. Weet ge, het communisme heeft met het bewind van Stalin en dergelijke al twintig miljoen Russen op een gruwelijke manier omgebracht! Stelt u voor: hun eigen mensen doden! In de goelags. In al die werkkampen. Maar ook stierven miljoenen mensen van de honger. Dommeriken zijn het! De communistische partij onteigende alle boeren. Die moesten dan gaan werken in kolchozen en sovchozen volgens een methode die de communistische partijbonzen invoerden. Precies alsof politiekers dat beter weten dan de boeren zelf. Het gevolg hiervan was dat de oogsten mislukten en de boeren samen met de andere Russen stierven van de honger.