- 485 -
De gevaarlijke hitte én henry's opgewondenheid over die regeringsbeslissing én de dringende opdracht op zijn eerste werkdag brachten Monique ertoe om zich ernstige zorgen te maken over de gezondheidstoestand van haar kostwinner. Ze drong er dan ook bij haar echtgenoot op aan om zijn dokter Vandendriessche te laten komen. Maar commandant henry wilde per se zijn opdracht uitvoeren, haalde op zijn eerste werkdag in Brussel twintig representatieboeken op en wees bovendien zichzelf aan als reisleider van de Sedov. Dat was het grootste zeilschip van de wereld en KTZ i.r. Nevens, die de leiding van de organisatie had, wilde voor die Russische viermastbark met hulpmotor een officier als reisleider, terwijl elk ander zeilschip hiervoor een onderofficier toegewezen kreeg. Op zaterdag 4 augustus om half zes stond henry daarom in Gent op om zeker om acht uur stipt in Zeebrugge aanwezig te kunnen zijn op een vergadering van de reisleiders. Daar verheugde hij zich enorm op het weerzien van KTZ i.r. Nevens, die bijna dertig jaar voordien als OCP zijn eerste baas was geweest bij de Marine. Nu kwamen ze elkaar breed glimlachend de hand drukken.  Met de Sedov liet henry zich de kans niet ontglippen om zelf eens te ontdekken in hoeverre het communisme in Rusland werkelijk was verdwenen. Amper twee trips volstonden om hem toe te laten zich hierover een duidelijk beeld te vormen. De eerste was een busreisje naar Brugge voor een vijftigtal bemanningsleden van de Sedov, die zich daarvoor hadden ingeschreven. Toen ze de Kruispoort naderden, stond henry vooraan naast de chauffeur recht, nam de micro en vroeg hen in welke taal ze het liefst zijn uitleg wilden aanhoren: in het Frans of in het Engels. Voor het woord Frans trokken ze allemaal direct hun neus op. In hun visioenen doken meteen corrupte, rijke tsaren en tsarina's op. Dus gaf henry dan maar tekst en uitleg in het Engels. De tweede trip was naar Brussel. Daarvoor had henry twee voertuigen ter beschikking: een bus voor de ingeschreven bemanning en een zwarte chique auto voor een trio: de eerste luitenant, de officier van de machinekamer en de mooie vrouw van de kapitein. De kapitein zelf was verhinderd. Eerst liet henry de twee voertuigen naar Gent rijden voor een kort bezoek aan de oude binnenstad. Daar wees hij hen op de pracht en praal die Gent rijk was sinds de middeleeuwen. Het trio van de officierskaste luisterde aandachtig, maar ondertussen zag henry hoe een Brugse gids die in de bus was meegereisd en overduidelijk communistisch gezind was, de bemanning in een andere richting loodste. Na het blitzbezoek aan de Arteveldestad weigerde de gids zelfs de reis nog verder te zetten in gezelschap van de zwarte auto en vertrok zonder toestemming vijf minuten vroeger dan de zwarte auto naar Brussel. In Brussel vroeg de eerste luitenant aan henry of ze ergens op een terrasje hun belegde boterhammen konden opeten. Die staken in een papieren zakje, die ze alle drie bij zich hadden. Hun Russisch geld was in het Westen waardeloos en bijgevolg konden ze geen menu bestellen. Vijf minuten later zaten ze met z'n gevieren in 't zonneke op een groot terras van een deftig hoekcafé, maar henry kon het niet over het hart krijgen om voor hen drie koffies en alleen voor zichzelf een maaltijd te bestellen. Dus liet hij voor zijn rekening de ober vier koude schotels met het erbij passend bier brengen. Nadien bezochten ze de Grote Markt, filmden de prachtige gevels, lachten met Manneke Pis en wreven over enkele delen van t'Serclaes. Aan een kraampje bleef de vrouw van de kapitein verlangend naar een juweeltje kijken en henry gaf het haar ten geschenke. Jubelend huppelde ze naar de twee Russische officieren, die ietsje verder wandelden. Toen henry zag dat deze twee wat beteuterd naar het juweeltje keken, kocht hij voor elk van hen een beeldje van Manneke Pis. Hun gezichten klaarden meteen op en het bleef toch nog een plezante dag. Maar telkenmale als ze de gids met hun bemanningsleden passeerden, keken beide groepen de andere kant op... Een dag later diende commandant henry een klacht in tegen de ongehoorzame gids van de Koninklijke Gidsenbond van Brugge. Nooit ofte nimmer liet henryEC immers met zich sollen.