- 673 - |
||||
|
||||
Als
ik het goed begrijp, is alles uiteindelijk goed afgelopen.
Maar
je vergat me te vertellen wanneer die paardenverkoper Red Sky uit die manege
heeft weggehaald. Dat
deed hij vier dagen na de mishandeling. In die vier dagen lieten we Red Sky
geen seconde meer alleen in de manege. Zelfs ’s nachts sliepen we bij hem in
de stal. De manegehouder en zijn vrouw riskeerden het niet om in onze
nabijheid te verschijnen. En
nadien? De
paardenverkoper had verscheidene weiden in gebruik en liet ons toe om Red Sky
op een van die weiden te laten grazen tot wanneer we zelf een weide konden
kopen. Dat vonden we aardig, maar na enkele weken rook ik onraad. Dat
scheidde daar niet uit in Wallonië, hé. Wat was er nu weer? Terwijl Timi en
ik in Wodecq regelmatig Red Sky gingen bezoeken, ving ik zo nu en dan flarden
op van het Franstalige gefluister tussen de paardenverkoper en zijn Waalse
vrouw, en dat was niet geruststellend. Het was voor hen natuurlijk duidelijk,
dat we niet eeuwig honderd kilometer heen en weer gingen blijven rijden om
Red Sky te zien en te ondersteunen. Begon
het op hun zenuwen te werken misschien? Neen,
hoegenaamd niet. Integendeel. Want we brachten meestal een geschenk mee om
hen te bedanken. Dat was het dus niet. Maar het was veel erger. Oeioei.
Nu maak je me toch bezorgd. Uit zijn
gefluister had ik opgemaakt, dat de paardenverkoper overwoog om Red Sky te
komen wegkapen als we hem naar een weide zouden overbrengen, die we in
Vlaanderen hadden gekocht. Dat
meen je toch niet! Maar dat is vlakaf stelen! Zoiets lukt
natuurlijk niet bij een militair, hé. Zoals ik je al verteld heb, hadden we
na twee jaar zoeken met de hulp van Vlaamse vrienden een geschikte weide
gevonden op de Gentbrugse Meersen en werd Timi er de eigenares van op 7
oktober 2003. |
||||