- e12 -
Dekken de staatsinkomsten al die uitgaven? Verhofstadt maakte van de hardwerkende Vlaming de hardbetalende Vlaming. België behoort tot de landen met de hoogste belastingdruk in de wereld en nochtans dekken onze belastingen nóg al die uitgaven van de neocommunisten niet! Je kunt denken hoe ze met ons geld sollen. Het communisme ging failliet. Het neocommunisme zal ook die weg opgaan. Kijk. Als een huisvader voor zijn gezin een woning heeft gekocht en nadien zóveel schulden maakt, dat hij haar moet verkopen, dan is dat geen goede huisvader. Wat denk je dan van Verhofstadt en zijn neocommunisten als je hoort zeggen: "Om de begroting in evenwicht te houden... verkopen we enkele staatsgebouwen"? Schoon gezegd, hé. Duidelijker gezegd, klinkt het minder fraai: om zijn 'staatsportemonnee' te vullen om alle schulden te kunnen betalen, die de neocommunisten in het jaar 2006 maakten, moest Verhofstadt eind 2006 in korte tijd staatsgebouwen verkopen ter waarde van een kleine zeshonderd miljoen euro! Hoe komt het dat ik dat allemaal niet weet? Vooraleer ik het over de pers, de radio en de televisie heb, wil ik toch nog het volgende kwijt. Door geldverspilling daalde de competitiviteit van België volgens IMD Lausanne in vijf jaar tijd van de 18e naar de 27e plaats. Wat betreft de verspilling van overheidsuitgaven daalde België van de 17e in 2002 naar de 50e plaats in 2005. Voordat Verhofstadt en consorten aan de macht kwamen, was België het op drie na meest ontwikkelde land. Volgens het Human Development Report van de Verenigde Naties zakte België nu, acht jaar later, naar de dertiende plaats. D e      M e d i a Wat wilde je vertellen over de pers, de radio en de tv? De Vlamingen worden sinds de laatste jaren dagelijks door de media gehersenspoeld. Vroeger kregen Vlamingen informatie uit rechtse en linkse hoek, maar nu zijn alle dagbladen, tijdschriften, radio's en tv's in handen van de neocommunisten. Het is eigen aan dat soort om zich baas te maken van alles: eigendommen, media, noem maar op, ja, zelfs je gedachten. Kijk maar naar het vroegere communistische Rusland. De vrijheid van mening, dat nochtans in onze westerse democratieën door wetten wordt gegarandeerd, wordt al enkele jaren vertrapt. Hoe hebben de neocommunisten de media in handen gekregen? Door schrikbewind en vriendjespolitiek. Van hen kregen directeurs en directeurtjes venijnige telefoontjes als een van hun journalisten of reporters iets schreef of zei dat hen niet aanstond. Subsidies werden slechts gegeven aan media die blindelings gehoorzaamden. Om macht te hebben moet men baas zijn over de baasjes. Dus werden tegenstribbelende directeurtjes opzijgeschoven. Na korte tijd werden reeds de eerste verslaggevers afgedankt die niet 'politiekcorrect' waren.
	i