- H m11 h16,6 -
Om het wat gezelliger te maken voor de soldaten en matrozen, werden ze bediend door jonge vrouwen in eenvormige burgerkleding, die evenwel steeds achter de toog bleven.
Opmerking 10
"Aan bed!" weergalmde het vanaf 't begin van de gang en alzo konden henry en zijn kamergenoten horen hoe dicht de onderofficier met weekdienst reeds was genaderd. Nog dertig minuten hadden ze tijd om zich klaar te maken voor het slapengaan. Enkele mannen grapten een beetje. Iemand las een boek. Sommigen schreven nog vlug een briefje en henry zag bijwijlen een tedere glimlach op hun aangezicht verschijnen. Die minuten waren misschien de enige waarin ze in hun verbeelding nog even bij hun meisje of familie konden vertoeven. Want morgen gingen opnieuw die verdomd zware oefeningen op het terrein elke gedachte aan hun geliefden verdringen.
"Doven van vuren en lichten. Extinction des feux et lumières", schreeuwden de luidsprekers.
Opgeschrikt uit zijn droomwereld, stapte één van hen naar de lichtschakelaar. Donker.
En de nationale vlag? Die bleef natuurlijk 's nachts niet aan de mast hangen. Bij zonsondergang was die reeds gestreken door een paar manschappen onder de leiding en het eerbetoon van de officier met wachtdienst. Dat tijdstip verschilde dus van dag tot dag. Elke militair die op het ogenblik van het neerhalen toevallig op de koer was, kwam in 'geef acht' om met het gezicht naar de vlag te groeten.
* * * * * * *
