1984
De
ethologie stond nog in haar kinderschoenen. Tot dan was men van oordeel dat
de dieren enkel handelden uit instinct. Zo had henry het zelf in zijn lessen
psychologie moeten instuderen van zijn overigens rooms-katholieke
hoogleraar. Alzo werd bewezen hoeveel hoger de mens stond boven de dieren.
De
gedragingen van de dieren waren volgens die cursus dus erfelijk vastgelegd
in een gedragspatroon en waren eigen aan elke diersoort. De dieren handelden
steeds instinctief en konden volgens de psychologie dus niets bijleren en
hun ervaringen speelden dus nooit een rol.
Maar
henry vernam in 1984 dat onderzoekers en ontdekkingsreizigers hadden
ontdekt, dat dit helemaal niet juist was en dat de dieren weloverwogen
konden plannen. Dat ze van elkaar wél bijleerden en dat allerlei
omstandigheden hun handelingen wél beïnvloedden.
De
onderzoekers merkten hoe twee leeuwen de aandacht van een kudde antilopen
opeisten, terwijl een derde zich in een gracht verborg en een vierde plots
uit het niets verscheen en de verschrikte kudde naar de gracht joeg.
Zelf
constateerde henry dat zijn papegaai duidelijk de betekenis begreep van
enkele aangeleerde woordjes, zoals: "Kom bij mij."
Later
zag henry op de televisie hoe een kudde drinkende buffels plots vanuit het
water werd aangevallen door een krokodil, die erin slaagde om een kleine,
jonge buffel beet te hebben. De verschrikte buffels stormden uiteen,
hergroepeerden zich en vertrokken. Maar dan gebeurde er iets aandoenlijks.
Terwijl de grote krokodil haar slachtoffer meer en meer het water trachtte
in te sleuren, brulde die kleine buffel uit volle borst. De leider van de
kudde hoorde dit en hield plots halt. De ganse kudde keerde zich om en
realiseerde zich pas dan dat ze een jong mankeerde. Op gevaar van hun eigen
leven keerden de buffels terug naar de oever. Om beurten viel een buffel de
krokodil aan tot die uiteindelijk het jong loste. Zo'n moedige houding
waardeerde henry bij zijn eigen manschappen: zo mens, zo dier, zo moet het
zijn.
En
dan zijn er bijvoorbeeld nog de chimpansees, die stenen leerden gebruiken om
noten te kraken... Oh, die mooie dierenwereld!
|