- H m22h70,13 - |
|||||||
Is het christendom dan ontstaan voor
noppes? Hoegenaamd niet. Het heeft niet alleen aan de kunst het juiste elan
gegeven, maar voornamelijk de westerlingen een geweten bezorgd, een besef van
wat goed en kwaad is, een schuldbesef dus. Alleen is het uiterst
betreurenswaardig dat het niet altijd geleid werd door de juiste mensen.
Mensen die het gebruikten om zelf in de aandacht te komen, maar dan op een
verkeerde manier. Eigenbelang. De ergste gebeurtenissen vonden plaats vanaf
de tweede helft van de 16e eeuw met de inquisitie, waarbij ieder,
die het aandurfde om de richtlijnen van de katholieke kerk te negeren, werd
gemarteld en gruwelijk ter dood gebracht. Dit bracht echter een
boemerangeffect teweeg en de kerk verloor het grootste deel van zijn
gelovigen. Maar op het einde van de 20e eeuw en in het begin van
de 21e eeuw kwam opnieuw een geloof, deze keer vanuit het Oosten
en Noord-Afrika, zich aan de westerlingen opdringen: de islam van de moslims.
Dat geloof bracht een nog groter gevaar. Want, terwijl de Bijbel in feite een
geschiedenisboek is, dat een geweten bezorgt, waarin weliswaar hier en daar
iets afkeurenswaardig staat, is de Koran een boek vol bevelen, die eerder op
het eergevoel van zijn gelovigen beroep doet dan op het schuldbesef. En veel
van die bevelen gaan zó ver, dat ze zelfs de eis inhouden om mensen te
vermoorden die zich niet aan die bevelen houden. En aangezien de moslims,
zoals de christenen, de teksten van hun heilig boek verschillend
interpreteerden, geraakten ze verdeeld – sjiieten, soennieten, alawieten,
ibadieten, soefisten, enzovoort – en ontstonden er tussen die verschillende
stromingen twisten, die uitmondden in gevechten en oorlogen. De gelovigen van
elk van die stromingen waren van oordeel dat zij dé ultieme waarheid
verkondigden en dat iedereen hun specifieke godsdienst móést beginnen
aanhangen. En met ‘iedereen’ werd in eerste instantie alle niet-moslims
bedoeld die op deze aardbol leven, maar ook alle moslims van andere
stromingen. Vier eeuwen na de inquisitie stonden de westerlingen dus opnieuw
voor een groot gevaar, maar de westerse toppolitiekers zagen dit gevaar niet!
Het gevaar van onderworpen en vermoord te worden. Op een mooie dag stond
henry op de weide van Red Sky in de Gentbrugse Meersen en een gepensioneerde
onderofficier van de landmacht kwam naar hem toe en sprak, hoofdschuddend:
“Commandant, onze maatschappij is om zeep. Al die immigranten. Al die
moslims. Het worden er teveel. Dat komt nooit meer goed. Ik heb al die jaren
gediend in het leger. Ik was bereid om voor mijn landgenoten mijn leven te
geven. Maar wat ik nu zie. Zulke toestanden hebben we toch vroeger nooit
gekend? Moet mijn dochter daarin leven? En mijn kleinkinderen? Ik ben
ongerust, werkelijk ongerust.” Hij hield op met spreken en keek zeer bezorgd
naar henry. En henry kende die blik. Het was de blik van de onderofficier die
zich vastklampt aan zijn officier om met de manschappen uit een zeer netelige
situatie te geraken. Later
las henry wekelijks in het TeVeBlad dat de Vlaamse televisie – die eigenlijk
weinig Vlaams getint was – ‘realityreeksen’ uitzond met als titel: ‘Ik
vertrek uit Vlaanderen’. Hierbij werden Vlaamse gezinnen in de aandacht
gebracht die in het buitenland een nieuw leven opbouwden. Wetende dat
‘aandacht’ een drijfveer is om iets te doen, is het klaar en duidelijk dat
deze televisiezender de Vlamingen ertoe aanzette om uit Vlaanderen te
vertrekken. En als het eigenvolk naar het buitenland vertrok, hadden de
immigranten meer kans om volop binnen te stromen…en dat was toch het doel van
de neocommunistische televisie, nietwaar? |
|||||||