- H m22h71,4 -
Daar… …was bijvoorbeeld de vergadering die henry bijwoonde van Voorpost, een apolitieke groep van kloeke, jonge Vlamingen die VB-politiekers beschermden omdat neocommunistische burgemeesters dit weigerden te doen en hun politie zelfs de opdracht gaven om neocommunistische aanvallen op VB-ers oogluikend toe te laten. Op die vergadering van Voorpost hoorde henry dat de actieleider van Voorpost er duidelijk bij zijn mensen op aandrong om zelf nooit agressief te zijn, dat zijn mensen alles moesten uitvoeren wat de politie opdroeg en dat ze zich enkel mochten verdedigen als ze werden aangevallen. Nadien merkte henry dat de Voorposters zich wel degelijk aan die voorschriften hielden. Daar… …was die avond waarop henry in Gent meeging met een veertigtal Voorposters en VB-ers tijdens een vreedzaam straatprotest, omdat de neocommunistische overheid een beslissing had genomen die in het nadeel van de Vlamingen was. De socialistische Gentse burgemeester had voor die betoging buiten alle verwachting zijn toestemming gegeven en had voor dat protest een verplicht te volgen route uitgevaardigd. Al vlug merkte henry dat die route langsheen een hoopje nauwelijks bewoonde straten liep, zodat de optocht eigenlijk onzinnig werd. Daarentegen had die burgemeester tegelijkertijd de toestemming gegeven aan een paar honderd socialistische jongeren om op hetzelfde moment langsheen belangrijkere straten een optocht te houden tegen het VB. Beide circuits waren gescheiden en de politie moest hierop vanwege de burgemeester toezicht houden. Maar dat bleek nadien bedrieglijke schijn… Toen de optocht van de Voorposters was beëindigd, gingen die in enkele cafés in de Overpoortstraat vreedzaam een pint drinken. Samen met enkele VB-leiders begaf henry zich intussen verderop naar een ander café en was aldus kroongetuige van een fenomeen dat zich telkens afspeelde als VB-ers vreedzaam tegen een onrechtvaardigheid protesteerden. Want ook deze keer had de burgemeester het ‘goed’ georganiseerd: na de optocht was de politie plots verdwenen, maar henry zag hoe een paar honderd agressieve socialistische jongeren over het Sint-Pietersplein naar de Overpoortstraat afzakte om daar een ongelijke strijd met Voorpost uit te vechten. Toen henry de Overpoortstraat wilde binnengaan – dat was immers ook zijn weg om naar huis terug te keren – werd hem dit door de politie, die plots weer was opgedoken, verboden met als reden: “Er zijn daar enkele problemen. Niemand mag passeren.” Daardoor moest henry die avond een ganse omweg maken om thuis te geraken. Later werd via de media meegedeeld, dat er “terug vechtpartijen waren ontstaan doordat rechtse Vlaamse extremisten de boel op stelten hadden gezet”. Geen woord over de werkelijke aanstokers: de neocommunisten zelf. Naderhand constateerde henry keer op keer dat de media telkens opnieuw dergelijke gebeurtenissen omdraaiden en op die manier het VB bij het publiek probeerden zwart te maken. “De neocommunisten zijn de échte vuilspelers,” was zijn conclusie, “en ze misbruiken telkens de media die ze nu in hun macht hebben.” Daar… …was in het begin van henry’s interesse voor de Vlaamse zaak bijvoorbeeld het jaarlijks nationaal VB-partijcongres in een enorm grote zaal in Antwerpen. Autobussen vanuit geheel Vlaanderen. Uitdeling van Vlaamse vlaggen aan de ingang. Duizenden aanwezigen. Groot succes. Bijna achteraan de zaal zat henry met een vlag van de Vlaamse Leeuw in zijn handen. Naast hem zijn vrouw. Allebei tussen een massa Vlamingen. Vooraan in de zaal, op de eerste rijen, zaten de kopstukken van de VB-partij. Plots kwam het boegbeeld van het Antwerps VB langs het gangpad naar achteren en wenkte nadrukkelijk en herhaaldelijk naar henry om naar voren te komen en tussen de kopstukken plaats te nemen. Eigenlijk was henry een beetje verrast. Waarom? Hij was nog maar pas enkele maanden bij hen ten tonele verschenen en zou al meteen tussen de kopstukken van de Vlaamse partij mogen plaatsnemen.