- I m13 h24,6 -
"Ik kom de commandant spreken in verband met de examens voor korvetkapitein", deelde henry de oppermeester mee, die in het secretariaat werkte, dat rechtover het bureau van IJzeren Hand lag. De chef drukte meteen op een knopje en fluisterde voorzichtig: "Commandant, luitenant henry is aangekomen." Stilte. Doodse stilte. "Als u ondertussen wilt zitten, luitenant. De commandant zal nog met iets bezig zijn." De koude zat nog in henry's kleren en hij hield zijn officiersmantel aan. "Luitenant henry kan binnenkomen", kraakte het apparaatje. Nadat henry op het deurbelletje had gedrukt, flitste een groen lichtje aan... na een paar minuten.
IJzeren Hand zat achter een groot bureaumeubel en bekeek sceptisch de voor hem onbekende henry. Deze had op twee passen afstand van het reuzemeubelding halt gehouden, gesalueerd en zich correct gepresenteerd. "Buiten", beval IJzeren Hand. "Wat zegt u, commandant?" vroeg henry ongelovig. "Buiten", klonk het opnieuw.
"Chef, waarom moest ik zijn bureau verlaten?" vroeg henry aan de oppermeester, die voorzeker beter het karakter van zijn baas kende. "Zegt hij nog iets anders dan 'buiten'?" gekscheerde de Gentenaar om er de spirit in te krijgen. Maar op het gelaat van de oppermeester was geen greintje van een lachspier ontwikkeld. "Misschien is het uw mantel, luitenant", suggereerde hij.
Opnieuw presenteerde henry zich, deze keer zonder mantel. Hierbij keek hij IJzeren Hand onbevreesd recht in de ogen. Er kwam iets als een erkenning in de ogen van de vierbander. Maar het ijs was nog niet gebroken. "Commandant, ik heb hier de richtlijnen van Brussel op papier. Eén zin heeft een dubbele betekenis. Hoe..." - "Luitenant, gij zijt officier om alles te begrijpen. Ik wil volledige discretie tijdens het verloop van de examens. Dat is alles. U kunt beschikken."
Op de eerste dag van de examens overhandigde henry aan de commissieleden de door hem voorbereide formulieren. Deze beantwoordden aan de eerste betekenis van de dubieuze zin. "Daar kan ik niets mee beginnen", sprak IJzeren Hand, die in het midden van de commissie zat. De andere leden durfden niet opkijken. Op dat moment verblufte henry echter IJzeren Hand door een tweede soort formulieren uit zijn aktetas tevoorschijn te toveren en deze waren wel de goede.
In de ogen van IJzeren Hand verscheen er nu een groen lichtje.
Maar voor henry was dat niet van belang.
Naast zijn opdracht begon hij zich in te zetten om de kandidaten moreel te ondersteunen.
