- N m13 h23,9 -

Hij kon natuurlijk zijn personeel via de luidsprekers terugroepen. Maar dan ging er misschien wat paniek ontstaan. Bovendien, veel tijd had hij niet. Tegen het einde van het middagmaal wilde hij zijn operatieorder afkrijgen, zodat al zijn ondergeschikten wisten wat ze moesten doen.

't Was geen gemakkelijke opdracht: een kamer gescheiden houden van zijn peloton, dat op zijn beurt twee weken moest gescheiden leven van de divisie, die op haar beurt gans die tijd geen contact mocht hebben met de rest van de marinebasis. En in gans die situatie moest elke matroos driemaal daags kunnen eten, moest hij regelmatig naar het toilet kunnen gaan, moest hij zich 's morgens kunnen wassen en scheren. Om de logementsblok proper en hygiënisch te houden, moesten ook de karweien verder worden uitgevoerd... En om alles nog eens extra eenvoudig te maken, ging er zeker een bericht in de dagbladen verschijnen, met paniek bij vele families als gevolg. Dus, dacht henry, moet ik ook zorgen voor de nodige communicatiemiddelen, zoals telefoons op de kamers.

Kalmte alleen kon hem redden. Hij had slechts een goed uur om alles op papier te zetten. Hij wist dat hij ging beoordeeld worden op het resultaat. En, wee, als hij iets over het hoofd had gezien! Als er door zijn schuld nóg een matroos hersenvliesontsteking kreeg. Of nog erger: als er door zijn fout een epidemie uit brak. Dan kon hij zijn kepietje aan de kapstok hangen. Meer nog: hij zou het zichzelf nooit kunnen vergeven, als door hem het leven van een matroos was verwoest.

Op een kladblad had hij vlug een gans schema getekend en op een hoop A4-tjes met carbons ertussen perste hij met een stylo onder het oorverdovend geluid van de boormachine zijn operatieorder in het nodig aantal exemplaren. Niets ontbrak: toestand, opdracht, uitvoering en verbindingen. Ja, hij vond zelfs nog voldoende tijd om rechts een kolom te voorzien, waarin punt per punt de verantwoordelijke uitvoerders werden vermeld.

Net op tijd was zijn operatieorder klaar. Om halftwee kon hij zijn onderofficieren verzamelen en het samen met hen doornemen. Het bleek klaar en duidelijk te zijn. Niemand had nog vragen en iedereen vertrok om zijn bevelen uit te voeren.

Hij wist dat hij als bevelvoerder nu niets meer kon doen. De goede uitvoering hing nu af van twee factoren: de kwaliteit van zijn orders én van zijn onderofficieren. Hijzelf moest nu nog enkel in zijn 'commandopost' ter beschikking blijven van hen en de gebeurtenissen eventueel bijsturen als zij er om vroegen.

EEN  WEEK  LATER

De journalisten hadden al vanaf 't begin voor voldoende sensatie gezorgd, zodat vele ouders, geliefden en familieleden vol angst naar hun 'zeeman' hadden getelefoneerd.