|
"En,
ventje, waarvoor gaat gij dan wel studeren?" Maar henry bleef beleefd.
Over zijn toekomstig tweede werk had hij nog niet nagedacht en van
weddeschalen had hij nog geen notie. Maar de avonturen die hij tijdens de
weekends bij de welpen beleefde en de boeken die hij van Robinson Crusoë en van Suske en Wiske
had gelezen, gaven hem inspiratie. "Ik wil trambestuurder worden",
antwoordde hij tot de verbouwereerde moeder. En terwijl die vrouw dacht dat 't ventje met haar de zot hield, droomde henry reeds van wat
hij zoal in Gent kon zien en beleven door simpelweg aan dat stuur te draaien.
A n i t a
Hij was nog te jong om te begrijpen waarom de meisjes in hem geïnteresseerd
waren. Van huis naar school was iets meer dan één kilometer. Halverwege, net
voorbij een kapsalon, moest hij links afslaan, een klein straatje in. Op een
dag hoorde hij daar achter zich: "Oe-oe!" Duidelijk een
meisjesstem. Eerst keek hij niet eens om. "Oe-oe! Oe-oe! Oe-oe!"
Hij draaide zich om en zag haar voor het eerst: Anita. Een wondermooi meisje,
slechts zeven jaar jong en een duim groot, net zoals hij zelf. Later bleek
zelfs dat ze de knapste was van de gemeentelijke meisjesschool. Vanaf die dag
kwam ze steeds achter hem aan telkens als hij haar moeders salon was
gepasseerd. Samen liepen ze dan tot aan het einde van de korte straat. Daar
splitsten hun wegen. Ze vertelden over hun schoolbelevenissen. Babbelden over
koetjes en kalfjes. De eerste kalverliefde, vijf schooljaren lang.
P l e c h t i g e
C o m m u
n i e
In de Bijloke was henry kort na zijn geboorte
gedoopt en in het eerste leerjaar had hij zijn eerste communie gedaan.
Tot daar dus geen probleem.
Zelfs bij de verstokte socialisten was het traditie
om in de katholieke kerk gedoopt te worden, de eerste en de plechtige
communie te doen, te huwen en te sterven. Immers, na de doop en de twee
communies konden er later nooit bezwaren rijzen als de toekomstige partner
eventueel katholiek bleek te zijn. Bovendien vonden de socialisten dat ze
even goed gebruik konden maken van de kerken om hun eigen feesten in praal te
laten schitteren.
Als elfjarige moest henry dus eveneens zijn plechtige communie doen. Dat
bracht allerlei verplichtingen met zich mee. Op school moest hij van de
lessen zedenleer overstappen naar godsdienst, wat hem speet omdat hij
daardoor tijdens het half uurtje zedenleer geen boeken en stripverhalen meer
kon lezen. Ook moest hij elke zondagmorgen naar de mis. Tot daar met henry's
plichtsgetrouw karakter nog geen probleem, al moest hij zich wel enig geweld
aandoen tijdens het biechten. Hij zag immers niet in wat hij zoal misdaan kon
hebben,
|
|
