|
12 maart 1943
en dus twee jaar jonger dan ik. Na enkele weken begon ze regelmatig te klagen
over het veel te strenge karakter van haar moeder. Om van haar verlost te
zijn, wilde Monique eigenlijk zo vlug mogelijk trouwen.
|
|
|
Monique (links) en
haar ma.
|
Tweede reden.
Er waren weinig kandidaat-landbouwingenieurs. 't
Waren grotendeels boerenzoons. Ze lieten mijn vriend Antoine en mij vlug
voelen dat we er als 'stadsjongens' niet bij behoorden.
't Liep zelfs al verkeerd met 't samenstellen van
mijn herbarium, nochtans een
gemakkelijk doch tijdrovend werk.
Derde reden: de leerstof boeide me niet. Ik hield het drie
maanden vol, hopende dat het ging beteren. Maar neen. Met uitzondering van
één docent was de houding van de onaantastbare professors walgelijk en hun lezing
telkens vervelend.
Tot
eind december 1960 studeerde ik de leerstof van mijn zes vakken zeer goed in.
Daarna deed ik geen enkele cursus meer open!
En hoe was
de reactie van je vader?
Ik
wist dat het voor hem pijnlijk ging zijn. Ik trachtte hem zo lang mogelijk te
sparen. Zes maanden aan een stuk deed ik alsof. Op de universiteit zaten
Antoine en ik tijdens elke lezing achteraan te snelbieden,
waarna we per fiets door Gent crosten naar een ander universiteitsgebouw voor
de volgende lezing. Vier gebouwen voor zes vakken. En thuis deed ik ook
alsof: op mijn bureau lag steevast een goed leesboek naast mijn cursus... Of
soms er onder, als bijvoorbeeld mijn vader binnen kwam...
In die tijd moet ik bijzonder romantisch geweest zijn, want ik schreef van
1959 tot 1962 achtenvijftig gedichten en enkele
fragmenten: een periode van onzekerheid en emoties, geschreven in rijmschema.
En na die
zes maanden?
Boem!
Boemerdeboem! De bom ontplofte, thuis. Maar vóór
die boem had ik nog het lef om mee te doen aan een
paar examens zonder ook maar één jota van de cursussen te kennen. Gevolg: ik
keek dom bij de vragen, de professors nog dommer na mijn antwoorden. Mijn
doel was eigenlijk om de sfeer van de eerste zittijd te kunnen opsnuiven. Dit
kon me tot nut zijn bij mijn volgende studiekeuze, althans als mijn vader me
nog die mogelijkheid wilde bieden... Zowel mijn studies als het materiaal en
het materieel voor mijn broers technische opleiding en kunstopleiding hadden hem al veel geld gekost. Ik hield van mijn ouders
en kon het niet aan om nu te zien hoe ik mijn pa verdriet ging bezorgen.
Daarom legde ik na een paar examens op een morgen een brief op de keukentafel
met de uitleg waarom ik me liet buizen. Daarna verbleef ik een ganse dag aan
de oever van een nabijgelegen visvijver. Toen ik 's avonds thuis kwam, vernam
ik van ma dat pa zich zat dronk in de buurtcafés. Iets wat hij nog nooit had
gedaan...
* * * * * * *
|
