- 095 -

hem een zware opleiding stond te wachten.

-- Neen. Kijk, man, de zeemacht en het paracommando zijn de twee elite-eenheden van ons Belgisch leger. Slechts drie percent van onze militairen zijn zeemachters, dat zijn er dus amper vierduizend vijfhonderd. Ik krijg tien keer meer aanvragen om bij de zeemacht te komen dan ik er nodig heb. Ik kan me dus permitteren er de beste uit te halen. Behalve dat zijn er onder die vierduizend vijfhonderd slechts ongeveer driehonderd officieren. Driehonderd in gans België! Gij kunt één van hen worden. Door uw uitstekende testuitslagen moet ik u echter wel als marinier aanvaarden. Akkoord? Ja of neen?! beëindigde hij vriendelijk doch kort en krachtig zijn betoog.

-- Oké.

Terwijl hij op de trein van Brussel terug keerde naar Gent, dacht hij nog na over wat hij in het ouderwets gebouw van het CRS had beleefd: eenvoudig maar goed eten aan lange tafels vol rekruten; nachten met veel lawaai en weinig slaap, doordat marktkramers vanaf drie uur hun bakken en kraampjes met veel geschreeuw op het plein nabij de muur van de slaapplaats hadden neergeploft; overdag de ene test na de andere; dokters die alles, maar dan ook alles hadden onderzocht; een enorme vergaderzaal waar vooraan op een podium plots een officier van de landmacht was verschenen, die luidop ten gerieve van alle verzamelde groepen een hele hoop reglementen was beginnen af te rammelen, waarvan vele zinnen eindigden op "de dood met de kogel", woorden die hij precies met plezier extra ferm had benadrukt. Nu, op die trein, gans alleen in een hoekje, glimlachte henry omdat hij zijn legerdienst mocht doen. Hij besefte immers dat hij lichamelijk zeker in topvorm was en dat er dus een gezond en lang leven vóór hem lag.

EVERBERG

Na het CRS moest henry nog de psychotechnische proeven voor de kandidaat-reserveofficieren ondergaan. Op 9 augustus 1965 om elf uur 's morgens meldde hij zich derhalve opnieuw aan in het CRS, van waar hij vervoerd werd naar het Centrum voor Psychotechnische Examens te Everberg. Gedurende drie dagen werd hij er samen met andere kandidaten onderworpen onder meer aan zware lichamelijke opdrachten, zowel individueel als in groep. De bedoeling was om een beter inzicht te krijgen over zijn leiderschap, zijn inzicht, zijn uithoudingsvermogen, zijn organisatietalent, zijn werk in groepsverband, enzovoort. In deze proeven slaagde hij voortreffelijk, wat hem het bewijs leverde dat de oefeningen bij de scouts een beter resultaat gaven dan de turnlessen in zijn scholen, waaraan hij zich zo veel mogelijk had onttrokken.

AVONDSCHOOL

Vanaf 16 september 1965 mocht hij naast zijn daglessen in Carels ook avondlessen van economie aan adulten geven. Dat kwam voor zijn echtgenote financieel goed van pas, aangezien hij vanaf 1 december 1965 voor zijn legerdienst zou worden opgeroepen.