- 146 -

-- Ge moet bij de directeur komen... Zeg, henry, wat is er gebeurd? vroeg de nieuwsgaarder van Grauwlijk geïnteresseerd.

-- Niets speciaal.

Vol strijdlust stapte de marinier nu naar de overkant van zijn bureel, opende het deurtje naast de leraarskamer, liep in een donker gangetje de trap op en ging regelrecht zonder aan te kloppen het bureel van de directeur binnen. Grauwlijk stond nors en plechtstatig, de handen op de rug en de lippen dichtgeknepen, naast zijn meerdere, die achter zijn bureau verdwaasd naar hét papiertje zat te kijken. 't Bleef enkele minuten stil.

-- Gij gaat ons dus verlaten, mijnheer henry? kwam het er met moeite uiteindelijk uit.

-- Ja.

-- Gij wordt officier bij de zeemacht?

-- Ja.

-- En in welke functie?

-- Als tweede commandant van de divisie DIP in Sint-Kruis bij Brugge, zei henry kortaf en hij zag hoe twee monden achter het bureau open vielen. Ik zal er uw leerlingen die bij mij komen een betere opvoeding geven dan ze hier krijgen. Nog iets? vroeg hij en zonder het antwoord af te wachten, keerde hij zich om en verliet het bureau. Wat gij hier verkeerd doet, zal ik ginder rechttrekken, voegde hij er venijnig aan toe vooraleer de deur toe te smakken.

Hij wist dat ze hem geen dag langer meer van het leger mochten weghouden. De misschien wel donkerste periode uit zijn leven had twintig maanden geduurd en eindigde die laatste dag van september.

Tot de laatste minuut deed hij zijn job in dat socialistisch nest en nam slechts van een paar achtbare collega's afscheid. Ook vergat hij hierbij Meurlijk niet, de studiemeester die de zondebok van de school was en hiertegen een enig verdedigingsmiddel had bedacht: hij at dagelijks zóveel look, zodat ze hem een apart bureautje hadden gegeven. Noch de directie noch iemand anders kwam ook maar op de geringste gedachte om hem dáár te gaan opzoeken.

Enkele weken later stuurde marineofficier henry nog een beschuldigende, gepeperde 'aangetekende brief met betaald antwoord', gericht 'aan de directeur persoonlijk' waarin hij de puntjes op de 'i' zette. Het gevolg was dat de directeur ontplofte van woede en domweg in een antwoord verwees naar zijn voorgangers die het beter hadden gedaan dan hij.

De magische 'hogere hand' zorgde nadien voor de rest...

* * * * * * *