- 221 -

-- Awel, ja, met die zware 'banaan' de postcommandant verwittigen. En hiervoor heb ik toch óók twee handen nodig. En ondertussen heb ik nog een hand nodig om mijn lamp op die bandiet te blijven richten.

-- Juist, áls ge nog alle twee leeft... Dat zijn dan in totaal vijf handen, of liever zes handen in 't geval dat ge uw hond blijft vasthouden.

-- En 'k heb maar twee handen! besloot de eerste matroos-nachtwaker misnoegd, terwijl hij naar zijn twee blote handpalmen keek.

-- Dan hebt ge inderdaad een zeer groot probleem, concludeerde Oswald droogjes langs zijn neus weg.

-- Juist, dat is een probleem. En zoals we bij de zeemacht zeggen: er zijn geen problemen, er zijn alleen maar oplossingen, citeerde henry nadat hij tien keer aan zijn pijp had getrokken. Ga zitten... Ik zal er direct eens met de kwartiercommandant over spreken, vervolgde hij en weg was hij, regelrecht de trap op.

Commandant Robyns, die wist dat henry, enkel als hij geen beslissingsbevoegdheid had, op zijn overste beroep deed, liet hem meteen binnen.

-- Wat is er, henry?

-- Commandant, ik zoek een oplossing voor de nachtwakers, begon deze en schetste in 't kort de situatie. Dat van die onhandige walkietalkie kan ik zelf oplossen. Wat echter hun wapen betreft... ik stel voor om hen een GP te geven.

-- Een pistool? Maar dat is het wapen van de officieren.

-- Ik weet het, commandant, maar ik vind dat we voor de nachtwakers een uitzondering moeten maken. Zij kunnen zich anders onmogelijk goed verdedigen.

Robyns redeneerde steeds logisch, zonder vooroordelen en steeds in het belang van zijn ondergeschikten. Daardoor had henry voor zijn korpscommandant dan ook enorm veel respect.

-- Gij hebt gelijk. Geef ze een pistool. Ik zal de N4 op de hoogte brengen.

-- Vanaf vandaag krijgt ge een GP, ging henry verder van zodra hij terug op zijn bureaustoel tegenover de nachtwaker had plaatsgenomen. En asap de mogelijkheid om uw hond en uw lamp doelgericht vast te maken. Rest nu nog uw 'banaan'... Keurmans, vroeg henry door de telefoon, de laatste tijd worden er in de winkels van die lichte, handige en vooral kleine walkietalkies verkocht, die met één hand te bedienen zijn. Kent gij in Brugge zo'n winkel?

-- Jazeker, luitenant!

-- Bestel vervoer en ga er deze namiddag heen. Geef nog vandaag één aan de nachtwakers en laat de andere plaatsen in het lokaal van de postcommandant. Maak een werkbon op. Ik zal hem tekenen. A propos, Omer is hier niet, maar volgens mij mogen wij dit aankopen met ons budget. Ziet gij problemen?

-- Neen, luitenant.

-- Oké, voer dan maar uit, vervolgde henry terwijl hij de hoorn neer legde en zich tot Oswald richtte, typ hierover maar direct een nieuwe richtlijn en hang die samen met de gebruiksaanwijzing van het toestel in het lokaal van de postcommandant.

-- In naam van mijn collega's wil ik u ten zeerste bedanken, luitenant, salueerde de nachtwaker.

-- Graag gedaan, man. Altijd welkom en tot de volgende ronde, hé.

De nachtwaker vertrok, duidelijk gelukkig met de beslissing, maar