- 237 -

 HOOFDSTUK  XXIX

DE  SPRONG  VOORUIT 

(2)

"Het syndicaat

was er vroeger om de mensen

uit de miserie te helpen."

Ondertussen was het in de marinemiddens duidelijk geworden, dat luitenant henry een rijzende ster was. Maar één iemand had dit niet door: henry zelf. Dáárvoor had hij geen ambitie. Waarom zou hij? Het enige wat hem interesseerde, was gelukkig zijn in het beperkt stukje tijd dat de oneindige eeuwigheid hem had gegund. En dat wilde hij bereiken door te schilderen en andere levende wezens gelukkig te maken.

Hij was beslist niet bijgelovig en toch werd hij gewaar dat een 'hogere hand' hem daarin hielp. Maar waarom dan al die hindernissen op zijn levensbaan? Hij besefte nog niet dat hij in een sprookje leefde. Moest daarin niet elke ridder eerst een aantal 'monsters' overwinnen vooraleer hij zijn droomprinses op zijn wit paard mocht meenemen? 'Hogere hand' zorgde ervoor dat welgeteld in die periode, waarin henry stafofficier was in Brugge en meer bepaald op 13 februari 1972, zijn droomprinses in de Sint-Lucaskliniek van deze stad het levenslicht zag. En om het henry later bij zijn speurwerk niet moeilijk te maken, werd ze opgevoed in de Predikherenrei, niet ver van het café IJzeren Gordijn, waar Simone een afspraak met hem maakte.

Gaf Sint-Lucas, de patroonheilige van de kunstenaars, hem een duwtje in de goede richting? Of was het een kalmere periode, die aan de oorsprong lag van zijn schilderwerk? Waarom werd hij juist dán kunstschilder? Het is aan ons om dat van hem via een interview te weten te komen.

Nadat je een jaar stafofficier was, ben je beginnen schilderen. Waarom?

Waarom? Het klopt dat ik midden 1971 bevorderd werd tot stafofficier en dat begin juni 1972 in mijn archieven staat, ik citeer: 'De gedachte is bij mij opgekomen om schilderijen te maken'. En blijkbaar nam ik direct actie, want er staat bij dat ik in de late namiddag reeds schildergerei ging kopen, nadat ik 's morgens eerst in Brussel contact had genomen met de SDRA ofte de militaire veiligheid en...