- 248 -

HOOFDSTUK  XXXI

h e n r y ' s

SCHILDERSATELIER

"In zijn atelier wilde hij een gevoel

van armoede krijgen."

De ultieme boycot van MM tegen de aankoop van het interbellumhuis door haar schoonzoon kwam aan het licht op 11 november 1972. Direct kelderde henry de boycot en begon met tante Eveline te onderhandelen, zodat haar verkoop reeds op 9 maart 1973 kon worden afgesloten en henry met zijn gezin naar deze prachtige woning kon verhuizen op 29 juni 1973. Dit grootste huis van de straat had hij uitgekozen ten voordele van zijn gezinsleden en zichzelf. Sven kon er spelen in een grote tuin. Monique kreeg er alle comfort in de ruime plaatsen en had alle nodige winkels in de directe omgeving. Het enig minpuntje was opnieuw een bitter verwijt van MM: haar dochter woonde nu drie in plaats van twee straten ver van haar! De rook uit moeders schouw telde en niets anders! Voor henry zelf beantwoordde het interbellumhuis aan alle verwachtingen.

Tante Eveline

Als kunstschilder voelde hij zich aangetrokken tot dit gebouw doordat het stijl en karakter uitstraalde. Het was ontstaan tussenin de twee grote wereldoorlogen, waarin zijn vader en grootvader hadden gevochten. Bovendien bood dit hoog huis op de tweede verdieping enkele oost-west georiënteerde plaatsen en die waren ideaal voor een schildersatelier, dat daardoor van 's morgens tot 's avonds kon baden in helder licht.

Terwijl henry de lager gelegen plaatsen overeenkomstig zijn officiersrang had ingericht, meubileerde hij zijn schildersatelier zo armoedig mogelijk. Die tegenstelling was opmerkelijk. De kunstgeschiedenis had hem geleerd, dat ellende vele artiesten had aangezet tot hun beste werken. In zijn atelier wilde hij daarom een gevoel van armoede krijgen. In enkele oude kasten rangschikte hij er zijn kunstboeken en op enkele aftandse tafeltjes plaatste hij al zijn schildergerief. Drie panlatten, door hem aan de muur op verschillende hoogten horizontaal vastgenageld, dienden als schildersezel en als ophanging voor zijn onafgewerkte schilderijen. Door een blauwe Philips-daglichtlamp kon hij bij een hardnekkige obsessie zelfs 's nachts verder blijven werken. Om aan de domme kuren van Monique te ontsnappen, kon hij in dit officiershuis ook steeds zijn heil zoeken tussen zijn schilderijen op de tweede verdieping.

Panlatten aan de muur voor ophanging van onafgewerkte schilderijen. Blauwe Philips-daglichtlamp voor nachtwerk.		Elke panlat bovenaan vol nagels.