- 310 -

DOKTER  VANDERSCHUEREN

 Op de Brusselsesteenweg, nabij een statig woonhuis met de allure van een geblokte villa, had de eigenaar uit voorzorg steeds zijn Amerikaanse bak geparkeerd, een enorm breed en enorm lang gevaarte met vier enorme wielen en met van die naar achteren gerichte grote, spitse vleugels op beide hoeken van een enorme autokoffer. Al wat van Amerika kwam was enorm, big, bigger en the biggest. En dat was in dit geval ook nodig, want de eigenaar was dokter Vanderschueren, in die jaren de beste huisdokter in het Gentse. Niet enkel een zeer bekwame, maar ook een op-en-top vriendelijke geneesheer. 't Was dan ook niet te verwonderen dat het aantal van zijn patiënten voortdurend steeg. Hij was een onverbeterlijke jonkman van middelbare leeftijd met een aangenaam zware basstem en had slechts één probleempje: zijn enorm dikke buik. Daardoor stond volgens hem het stuur van alle Europese auto's veel te dicht bij de zetel. Om zijn patiënten op elk ogenblik ten spoedigste thuis te kunnen verzorgen, had hij een contract afgesloten met zijn garagist, waarbij hij mits een jaarlijkse opleg telkens een gerodeerde wagen van het nieuwste model kreeg. Deze gewetensvolle man was, nadat professor Dierickx vele jaren voordien stopte als huisdokter, de nieuwe huisdokter geworden van henry en zijn ganse familie. Omdat Vanderschueren een heldhaftige broer in dramatische omstandigheden had verloren in de oorlogsjaren, had hij een bijzondere sympathie voor het leger en meer speciaal voor de legerofficieren. Daardoor werd henry steeds in zijn kabinet met een brede glimlach ontvangen, ook deze keer.

-- Ah, dag, mijnheer henry. waarmee kan ik u van dienst zijn?

-- Dag, dokter. Ik vermoed dat u de enige zijt die mij kan helpen, antwoordde henry met een bedrukt gezicht.

-- Ja? Vertel eens, dan moet het zeker serieus zijn, zei Vanderschueren terwijl hij in zijn grote bureaustoel achterover leunde en daarna een hele poos naar henry's relaas luisterde.

-- Mijnheer henry, het is duidelijk. Dat kan zo niet meer verder. Men heeft te veel van u gevergd. Ik zal beginnen met u een tijdje in ziekverlof te plaatsen. Zorg ondertussen voor uw zoontje en kom maar gerust om de week op mijn spreekuur. Dan kunnen we de toestand opnieuw evalueren.

-- Ik dank u zeer, dokter.

Zowat twee maanden bleef henry thuis, schilderde, rustte uit, gaf 's avonds bijlessen aan Sven, las 's morgens zijn dagblad en keek 's namiddags naar tv-documentaires. De acteurs Ben Stiller en Owen Wilson beeldden net in die periode twee eigenzinnige speurders uit in de tv-serie 'Starsky en Hutch'. Met de stoten van dat komisch politieduo amuseerde henry zich elke dag kostelijk. Ondertussen had dokter Vanderschueren als hoofd van de aangenomen legerartsen van Oost-Vlaanderen henry de toestemming gegeven om in zijn ziekteverlof zijn woning te verlaten. Daarvan maakte deze zo nu en dan gebruik om, dik ingeduffeld, op een bank in het Citadelpark een droomwereld op te bouwen: hij zag zichzelf dan volop werken in een ruime schildersatelier, waarnaast een zeer lange expositiezaal de aandacht trok van voorbijgangers, die zelfs in zijn afwezigheid via een kronkelende vitrine doorheen gans zijn project konden lopen om zijn voltooide werken te bewonderen.