|
- 397 - |
||||
|
|
||||
|
Daar was...
henry's
voortdurende zorg voor zijn zoon. Sven genoot van een goede opvoeding, maar
bleek niet bijster verstandig te zijn. Tot grote spijt van henry, die gehoopt
had dat zijn zoon het minstens even ver zou schoppen als zijn vader.
Om te verhinderen dat Sven later voor zijn lagere status als excuus zou kunnen opgeven, dat hij van zijn vader niet eens de mogelijkheid had gekregen om aan de universiteit of een hogeschool te studeren - een onterechte houding die henry al bij verscheidene volwassenen had vastgesteld - stuurde henry hem na het lager onderwijs naar een degelijke middelbare school. Maar al na enkele maanden nodigde de directeur op zijn school henry uit en deelde hem mee, dat de resultaten van zijn zoon beneden alle peil lagen. "Mijnheer henry, tot mijn grote spijt moet ik u laten weten dat uw zoon thuishoort in een vakschool. Langs die weg zal hij voorzeker een goede toekomst kunnen opbouwen." Sven, die een brave en gehoorzame jongen was, mocht evenwel tot op het einde van het schooljaar de lessen daar blijven volgen. "Al wat hij leert, is goed meegenomen." Thuis, na een grondig gesprek, liet hij zijn vader enkele maanden later weten, dat hij in zijn leven 'dingen' wilde maken, 'mooie dingen'. Hij wist niet precies wat. Daarom nam henry hem op 28 maart 1982 mee naar de opendeurdag van het Imov, een opleidingscentrum voor winkeliers en zelfstandigen. Nadat ze er allerlei werkplaatsen hadden doorlopen, vond Sven eindelijk zijn goesting. "Papa, dát is het. Ik wil ook zulke mooie bloemstukken maken." Hij wilde later een winkel van florist openen. De studies duurden zes jaar. Naast de praktische opleiding bij een gevestigde florist, moest hij één dag per week lessen volgen in het Imov. Omdat Sven het zeer moeilijk had met de theoretische lessen, spendeerde henry gedurende zes jaar week na week zowat tien uur - twee à drie avonden per week - om hem alle cursussen extra te verduidelijken, er de nodige kanttekeningen in te maken en er zelfs alle mogelijke examenvragen in te voorzien. Dat vroeg niet alleen veel tijd, maar ook veel geld. Want de kosten vlogen de pan uit voor orchideeën, rozen en alle mogelijke bloemen, die voor Sven moesten gekocht worden om er mooie bloemstukken te leren mee maken. Maar niets was henry te veel om de toekomstdroom van zijn zoon te helpen verwezenlijken. Als morele steun voor zijn zoon begon henry z'n reeks 'Zeg het met bloemen' te schilderen. |
||||
|
|
