- 437 -

DE DERDE ELIMINATIE

Admiraal De Wilde was een Vlaming. Nadat hij de touwtjes in handen nam, werd kolonel Waalmans toch wel een beetje voorzichtiger zeker?

 Hoegenaamd niet. Integendeel. Nu wilde hij míj weg. Maar dat kon alleen maar lukken met de hulp van de Staf van de Zeemacht. Dáárover besliste de ZS1 waar de Zeemacht me nodig had. Daarom maakte Waalmans het me moeilijk en begon in februari 1986 met het wegnemen van drie bekwame medewerkers van mijn 'schip'. Ik snapte het direct: hiermee koesterde hij enkele weken de stille hoop dat ikzelf foert zou zeggen tegen mijn job en naar de Zeemacht wilde terugkeren. Maar dan kende hij mij nog niet. Ik voelde me niet verloren. Na de erge verhalen van mijn voorouders en mijn keiharde opleiding in Arlon en Marche-les-Dames kon ik meer aan dan dat. Ik herschikte mijn 'schip' en het bleef 'varen'. De eerste zeeslag had ik dus al gewonnen.

<<<<< Hopeloos Verloren                  60 cm x 100 cm                 15 augustus 1987 <<<<<

Maar kon je dan niet naar admiraal De Wilde stappen om je beklag te doen?

 Als een klein baby'tje bij papaatje gaan schreien? Neen! Ik wilde de strijd aangaan en ik wilde winnen. De ondergeschikte Vlaming moest en zou deze keer winnen tegen de dominante Waal!

Een commandant zal toch verliezen tegen een kolonel?

In oorlogstijd ging hij me zeker met een gevaarlijke opdracht in de vuurlinie geplaatst hebben om me te doen sneuvelen.

Kan dat zomaar?

Natuurlijk. Zelfs Napoleon heeft die truc gebruikt om de echtgenoot van zijn minnares uit te schakelen. En in de Wereldoorlog gebeurden er ook verdachte dingen, weet je. Mijn grootvader heeft me daarover verteld toen ik nog een kind was. Heb jij kinderen? Zou jij graag hebben dat je kinderen onder de discriminerende Waalse bevelvoerders sneuvelen? Neen? Dan is het hoog tijd dat we in vredestijd in België een standpunt innemen om dat te voorkomen. Voor mij was het alleszins een geluk dat de ZS1 een Vlaming was.

Kwam er een tweede 'zeeslag' met Waalmans?

Zijn tweede aanval was een psychologische. Ik heb in gans mijn legercarrière nog nooit zo'n zot bevel gekregen: Waalmans verbood ons om te lachen!