|
- 447 - |
|||||
|
Hij wilde je vernederen, denk ik. En hoe reageerden de andere officieren tijdens die vergadering? Dat waren allemaal Franstaligen. Die deden alsof hun neuzen bloedden, hoewel er al ene was die tegen Waalmans begon te reageren. Vergeet niet, dat de FDF volledig in opmars was in Brussel en Wallonië! Ik zou het duizend keer herhalen: zolang Vlaanderen vasthangt aan Wallonië, zullen de Franstaligen ons trachten te onderdrukken. In vredestijd is dat al erg en in oorlogstijd nog erger. Levensgevaarlijk zelfs.
En heb jij daarna werkelijk het werk van klasseerder gedaan? Natuurlijk. Ik voel me niet meer waard dan andere mensen, hoor. Maar al vlug was het overal op het ministerie geweten, dat een commandant verplicht werd om het werk van een soldaat uit te voeren. Iedereen sprak er schande van dat die kolonel me dat lapte. Het werd hem zeer kwalijk genomen dat hij mijn eer van officier had geschonden. De druk werd op hem toen zó groot, dat ik na amper twee dagen al twee nieuwe soldaten voor mijn 'machinekamer' erbij kreeg. Weet je dat ik het tijdens die twee dagen zelfs niet als een vernedering had aangevoeld om naast mijn eigen zoon te werken? Die was namelijk ondertussen dienstplichtig geworden en ik had hem aangemonsterd.
Nu had Waalmans toch zeker wel gesnapt dat hij moest stoppen? Integendeel. Hij zette zijn ultieme aanval specifiek op mijn hart nu nog bikkelharder verder. Die ontaardde zelfs in een aanval op verschillende fronten. Maar dat werd voor jou toch onmenselijk?! Ja, een echte nachtmerrie. Hij wilde mij werkelijk kapotmaken. Weet je nog dat ik werkte van tien uur tot kwart vóór vier?
/\ Nachtmerrie 90 cm x 90 cm 2 september 1987
|
|||||
|
|
