- 490 -

DEEL 15

henry EN  ZIJN GEZIN

Terwijl alles in de marine- en de kunstwereld van een leien dakje ging, werd henry gewaar dat er in zijn gezin wat broeide. Maar omdat hij zich ganse dagen inzette voor de Zeemacht, kon hij niet ontdekken wat het was. Het was alleszins een feit, dat de plezante sfeer in de marinebasis in schril contrast stond met de ijzige, vijandige sfeer thuis. Het had iets met zijn zoon te maken. “Erg kan het niet zijn,” dacht henryEC bij zichzelf, “want ik heb altijd Sven erdoorheen geholpen. Hij kon altijd op mij rekenen.” Door de voortdurende bijstand van zijn vader kon Sven op 3 maart 1989 in het IMOV van Gent het gehomologeerd diploma van ondernemingshoofd ontvangen, waardoor hij vanaf dan een floristerie mocht starten. “Ga eerst nog maar wat ervaring opdoen bij een gevestigde florist”, gaf henry hem de raad, terwijl hij dacht: “Eindelijk zal ik wat meer aan mezelf kunnen denken. Vanaf nu zal ik meer tijd hebben om te schilderen.” Maar daarin had henry zich vergist. Want Sven bleek ook nadien nog moeilijkheden te hebben met elke theoretische les, zodat henry al vanaf de maand april Sven moest beginnen helpen bij de voorbereiding van zijn rijexamen. Op 17 januari 1990 stopte de werkgeefster van Sven met haar floristerie Floreal en henry was bereid om zijn zoon in een overname volop te steunen. Sven was enkele weken voordien met z’n eenentwintig jaar wettelijk volwassen geworden en hoopte op de steun van zijn vader, zowel op moreel als financieel vlak. Maar toen het meisje van Sven van de overname hoorde, trok ze haar belofte in om hem bij te staan in een floristerie. Haar hulp was nochtans noodzakelijk, want zij moest de klanten in de winkel bedienen terwijl Sven als volleerd florist achteraan in de werkplaats de bloemstukken maakte. De ontgoocheling van henry was groot, te meer omdat hij via zijn connecties al vier jaar lang dat meisje, dat zonder werk zat, aan degelijk werk had geholpen in overeenstemming met haar diploma. Om zijn zoon, die een tijdje later was begonnen als deeltijdwerker in een andere floristerie, een depressie te besparen, hielp henry hem bij allerlei karweien, zoals het afleveren aan enkele adressen van bloemstukken, bruidsboeketten en zelfs een haarcorsage voor een bruid. Ook bracht de zeemachtcommandant zonder schroom vijftien tafelstukken voor een huwelijk naar het Hotel De Lourdes in Oostakker, plaatste die bovendien mooi op één lijn op de tafels, hielp zijn zoon mee aan de bloemversiering van een kerk en de autoversiering voor een stoet. Ook speelde hij chauffeur voor zijn zoon in afwachting dat deze de door zijn vader betaalde occasiewagen kon gaan afhalen. Een occasiewagen waarvan henry bovendien alle administratieve formaliteiten in orde bracht.

<<<<<<<<<<<< “ … hielp zijn zoon mee aan de bloemversiering van een kerk en de autoversiering voor een stoet… “ >>>>>>>>>>>>

Kunstschilder-officier henry mocht er dus gerust in zijn, want ‘hij had altijd zijn zoon Sven erdoorheen geholpen’… zo dacht hij toen toch tenminste.

* * * * * * *