| 
   - 504 -  | 
  ||||||
| 
    
    | 
  ||||||
| 
   -- Sven zal binnenkort een zaak starten als florist,
  vervolgde henry terwijl hij al zijn effecten op het bureau deponeerde. -- Proficiat, zei de directeur terwijl hij naar al de
  waardepapieren keek. -- Ik heb het al uitgerekend, maar doe dat alstublieft
  ook eens. Want ik wil dat allemaal op zijn renteboekje zetten. -- Dat is héél wat. En moet dat allemaal op zijn
  boekje? vroeg de directeur ongelovig nadat hij alles had becijferd. -- Ja, ik heb dat niet nodig en hij kan dat goed
  gebruiken, lachte henry. -- Oké. Dan zal ik u daarvoor een bewijs opmaken,
  stelde de directeur voor. -- Waarom? Nee, dat hoeft niet. ’t
  Is toch mijn zoon. Ik vertrouw hem. -- Goed dan. Na dit fameus
  bezoek aan de bank begon alles in het dagelijks leven van henry betrekkelijk
  vlot te gaan. Hij kon terug beginnen schilderen, terwijl Sven regelmatig naar
  Brugge reed, de ene keer om daar enkele uurtjes door te brengen bij Tamara en
  haar ouders, de andere keer om haar te gaan halen en ze voor enkele uurtjes
  naar zijn ouderlijk huis te brengen. 
    Op verzoek van
  Monique en Sven bedacht henry opnieuw een aanlokkelijke naam voor de
  playbackshows. De naam “Tamara” klonk volgens hem hiervoor te zwaar. Daarom gaf
  hij er de voorkeur aan om in een reclamestoet meisjes aan weerskanten van een
  versierde auto te laten meewandelen, die achthonderd flyers uitdeelden,
  waarop op de keerzijde ‘Sven en Timi ** Star** Dancers’ stond vermeld. Op die manier ontstond de
  roepnaam “Timi”. En zelfs Tamara hoorde die naam
  liever dan haar doopnaam, die bij haar veel te veel slechte herinneringen
  deed ontwaken.  | 
  ||||||
| 
   | 
 ||||||