- 543 -
Veel te gevaarlijk, omdat de een of andere Bruggeling hen dan zou kunnen herkennen en gaan verklikken bij Berten. Bovendien had henry al gezien, en zelfs ook van Timi vernomen, dat de ‘bende van Berten’ hen de laatste weken van tijd tot tijd had geschaduwd. “Ik ben volgens de wet verplicht het huwelijk in ‘het kastje’ uit te hangen,” vertelde de baas, “maar maak u niet ongerust: niemand kijkt ernaar. Normaal worden de journalisten ook ingelicht, maar dát ben ik niet verplicht. Maak u dus geen zorgen, het zal niet in de dagbladen verschijnen.” Zeer behoedzaam maar met gezwinde spoed - want de D-day van Timi’s exodus naderde met rasse schreden - moest henry daarna ook verder werken aan zijn laatste voorbereidingen. In de garage van Fiat had hij bijvoorbeeld zijn Fiorino binnengebracht voor een grondige onderhoudsbeurt. En omdat het winter was, had hij daar gevraagd om voor alle zekerheid in zijn auto een nieuwe batterij te plaatsen. Ook had hij nog enkele details besproken met zijn notaris en zijn advocaat. Deze laatste had hem erop gewezen dat hij nooit zelf het gerief van Timi uit haar ouderlijk huis mocht halen. “Anders zou ik u wel eens in de Nieuwe Wandeling moeten gaan bezoeken”, had de rechtsgeleerde er lachend aan toegevoegd. Bij de dierenarts had henry de ACP-tabletten voor Mirza gehaald. Ook had hij daar Tosca laten inspuiten tegen de hondsdolheid voor het geval dat hij met Timi naar het buitenland moest vluchten. Omdat het huis van de reporter te muf en te kil zou zijn voor Timi, had henry een kamer gereserveerd voor twee personen in een hotel, gelegen buiten Ellezelles. Hij deed dit onder een valse naam, een zoveelste poging om de ‘Bende van Berten’ te misleiden. Op aanwijzing van de Waalse reporter had hij dat hotel uitgekozen omdat het ietwat verborgen lag achter een dichte haag met hoge planten, zodat de voorbijrijdende automobilisten het moeilijk konden opmerken. Daar zouden henry en Timi de eerste vier dagen na de exodus verblijven. Voor de dagen daarna had henry - weeral op aanwijzing van de reporter - een goede stek gevonden in de Gîte Béthel in Ellezelles. Die stek had het uitzicht van een ouderwetse boerderij, maar - zo had henry uit goede bron vernomen - was vroeger een kleine abdij geweest. Het geheel complex bestond voornamelijk uit twee delen en henry had het eerst verkend vooraleer te reserveren. Een laag, langgerekt gebouw lag het verst van de ingang en daarin ontdekte henry een lange gang met een hele hoop deurtjes. Achter elk deurtje vond henry een klein appartementje waar hij nog duidelijk de kerkelijke geuren kon opsnuiven. In een tweede gebouw dat zich onderscheidde door een gekke buitentrap naar de eerste en enige verdieping, vond hij wat hij nodig had. Die verdieping bestond immers uit een zeer ruim appartement met alles erop en eraan. Meteen had hij de reservatie in orde gebracht. Nu kon hij met een gerust gemoed wachten op wat komen zou. Morgen ging het D-day min vijf zijn en hij wilde zich vanaf dan enkel nog bekommeren om enkele noodzakelijke, allerlaatste details van zijn planning. Daarna was het alles of niets. * * * * * * * * * *