- 545 -
Bovendien dreigde hij belachelijk over te zullen komen bij die diensten! “Maar Timi toch, ik ben geen dronkaard, hé. Normaal drink ik nooit,” kalmeerde hij haar, “dat hebt ge toch al kunnen zien. Alleen maar in gezelschap. Zoals bij de Zeemacht. Dat noemt men sociaal drinken. Dat heeft niets met alcoholisme of met een gewoontedrinker te maken. Thuis en in de weekends drink ik bijvoorbeeld nooit. Enkel in het samenzijn. Ik drink nooit in den duik. Ik verberg geen drank in mijn huis zoals uw ma dat doet. Natuurlijk kunnen we gaan samenwonen zonder te trouwen. Voor mij blijft dat hetzelfde en het is zelfs in mijn voordeel. Trouwen doe ik voor u, niet voor mij. Met mij niet trouwen is in uw nadeel, want dan zult ge later geen overlevingspensioen krijgen. Ook zal het dan voor mij moeilijker worden om u van uw ouders en de bende weg te houden. Die zullen u komen opeisen.” Na gans deze uitleg zat Timi diep na te denken. Op straat was het koud en stil. Een ineengedoken voetganger haastte zich vlug naar zijn bestemming. Op dat moment begon Timi te knikken en besloot dat het huwelijk voor haar toch de beste oplossing was. Met een zucht van opluchting vervolgde henry daarna zijn weg. D - 3 Drie dagen vóór D-day dekte henry in zijn huis nog een tweede ruit af op het gelijkvloers tegen de te nieuwsgierige blikken met zwart, mat kartonpapier, omdat het licht van de volière de ‘Bende van Berten’ wel eens de indruk zou kunnen geven dat Timi na haar vlucht in zijn huis vertoefde. Ja, hij moest werkelijk op alle details letten. In enkele winkels kocht henry nog wat gerief en voedselingrediënten die Timi in Ellezelles bijzonder nodig ging hebben en ook wat chipolataworst voor de slaappillen van Mirza. Omdat hij in de omgeving van Ellezelles nog geen goudsmid en winkel met bruidsjurken had gezien, zocht hij enkele adressen op van winkels waar die dingen verkocht werden. Daarna passeerde de steeds kalmer wordende henry nog eens langs een Gentse carwash en langs de veearts voor de allerlaatste vaccinatie van Tosca. D - 2 Op zijn keukentafel legde henry een verfrommeld kladbriefje waarop een reis door Frankrijk stond geschetst, precies alsof dat briefje daar achteloos was achtergelaten. Daarna verschoonde hij zich volledig, ging in de bank nog zestigduizend frank afhalen en vers gerief kopen om zowel de sloten als de ruiten van zijn auto indien nodig te ontvriezen, gaf thuis alle planten voldoende water en controleerde nog eens extra het dak van zijn huis. Hij kuiste het huis goed op met alle gordijnen dicht, zodat de buren geen onraad konden ruiken. Op aanvraag van Timi prepareerde hij ook een paar slaaptabletten voor Berten en Ginette. Die stak hij in aparte papiertjes, terwijl hij de ACP-tabletten voor Mirza in een verdund chipolataworstje duwde, omgeven met transparant hostieblad en verborgen in een leeggemaakte lippenstiftkoker. Daarna vertrok commandant henry om vijf uur ’s avond naar de Marinebasis Zeebrugge om daar eens poolshoogte te nemen en keerde vandaar terug naar Brugge om aan de ouders van Timi een tafelkleed cadeau te doen, omdat zij dat gevraagd hadden voor hun eindejaarsfeesten. “Timi, hier zijn mijn sleutels,” zei hij tot haar, “in mijn auto ligt nog uw Ovomaltine.” Dat was het afgesproken teken voor Timi om gelijktijdig ook de slaapmiddelen te gaan halen. Daarna nam hij van haar ouders afscheid en buiten hun gezicht kusten hij en Timi elkaar op de mond. In het naar huis rijden, vulde hij de brandstoftank volledig met diesel. Thuis stak hij terug zijn trouwring op om op D-day in het hotel de indruk te wekken dat hij met Timi gehuwd was. Ook legde hij voor Timi wat medicamenten en twee warme dekens in de auto voor het geval dat de inspanning en de koude voor haar te erg zouden worden. Uiteindelijk dekte hij in de late, donkere avond de achterste ruiten van de Fiorino af met zwart, mat kartonpapier, zodat later niemand nog zou kunnen zien wat zich in die ruimte bevond of afspeelde.