- 557 -

Nadat ze van de zaakvoerder de verzekering hadden gekregen dat de trouwjurk bijtijds ging af zijn, liepen henry en Timi ietsje verder in de zelfde straat binnen bij een goudsmid. En terug mocht Timi haar goesting kiezen. Nog nooit had ze zoiets meegemaakt. Ze werd er hoe langer hoe vrolijker van. Deze keer mocht ze gelijk welke trouwring uitkiezen die ze wou.
	In dagbladen van die tijd stond dat zirkonen - door de mens zelf gemaakte diamanten - zo goed waren als de natuurlijke diamanten. Velen werden door dit artikel misleid. Jaren later zag henry dat het bericht fout was: de schittering van zirkonen verdween en henry kocht alsdan voor Timi een identieke voor in de week en ene met echte diamanten voor de zon- en feestdagen.
/\ Timi’s 18-karaats gouden trouwring /\ met zirkonen rondom		/\ henry’s trouwring /\ 18-karaats geel en wit goud met inscriptie ‘henry-Timi’
Met plezier zag henry hoe zijn aanstaande geheel opbloeide. Ze had in een diep dal gezeten en kon er nu uit kruipen. Juwelen met goud hielpen haar daar blijkbaar bij. Tijdens hun verlovingstijd had ze van hem al enkele keren een gouden sieraad cadeau gekregen en telkens had hij gemerkt dat dit haar goed deed. Ze hield van gouden kettingen aan haar hals en gouden ringen om haar vingers. Die hielpen haar als geen ander om het minderwaardigheidsgevoel te overwinnen, dat ze door het barbaars leven bij haar ouders had opgelopen. Ze had het precies nooit beseft, maar dat minderwaardigheidsgevoel had haar toen dag na dag proberen te knakken.
	De Waalse reporter had er klaarblijkelijk ook iets van gemerkt, want hij schonk haar een ring die gemaakt was uit geel, rood en wit goud. Timi aanvaardde die volmondig, al was het toch met enige twijfel omdat hij een beetje te veel op een trouwring geleek.
Op 7 januari 1993 hadden henry en Timi een afspraak bij de notaris in Gent om nog tijdig het huwelijkscontract te ondertekenen. Een eerste geluk hierbij was dat het notariaat ver van henry’s huis lag, maar om de ‘Bende van Berten’ toch nog voor alle zekerheid te verschalken, reed henry ernaartoe langs enkele sluipwegen. Een tweede geluk was dat Timi pas daarna ziek werd ten gevolge van het verkeersongeval op D-day. Toen had ze immers drie uur in lichte kledij in de ijzige kou gestaan. Een derde geluk was dat ze vijf dagen vóór de trouw al genezen was dankzij de medicamenten van de apotheker in Ellezelles.