- 590 -

 

De wereld van de begrafenisondernemers en deze van de pastoors zaten ineengestrengeld. Dat kwam omdat de katholieke kerk in die tijd altijd maar opnieuw trachtte vat te krijgen op het steeds groeiend aantal ongelovigen en dit voornamelijk via drie pijlers in hun leven: door aan hen kort na hun geboorte een luisterrijke doop toe te dienen, door later hun huwelijk feestelijk in te zegenen en door op het einde van hun leven in samenwerking met een begrafenisondernemer voor een mooie uitvaart te zorgen. Voor de goede afloop van een dergelijke uitvaart was iedere begrafenisondernemer meestal afhankelijk van de goede samenwerking met de pastoor. Niet te verwonderen dus dat MM in zeer korte tijd op de hoogte werd gebracht van henry’s actieplan. Door dat plan geraakte ze in paniek en de pastoor van de Sint-Coletakerk zei haar dat hij henry ten stelligste op andere gedachten ging brengen. Deze zat de dag vóór de begrafenis net achter het stuur van zijn Challenger, klaar om samen met Timi nog enkele dringende taken te volbrengen, toen de pastoor holderdebolder per fiets naast de motorhome arriveerde, zodat henry vanuit zijn hoge zetel op de veeleisende pastoor kon neerkijken. Met een korte ‘neen’ beëindigde henry vlug het gesprek, vertrok meteen en liet de zieltjeszorger verbluft achter. Maar MM, hoewel ze sinds haar geboorte het intelligentiequotiënt had gestockeerd dat voldoende was om probleemloos een draad door het oogje van een naald te steken, gaf het niet op: na het fiasco van meneer pastoor stuurde ze om te bemiddelen op henry een paar gemeenschappelijke vrienden af, die van zijn beweegredenen om tegen haar te ageren uiteraard door haar niet op de hoogte werden gebracht. De laatste onder hen was een technicus die aan de kust woonde en die om het tijdverlies van zijn autorit te compenseren zijn verzoek aan henry meteen op de spits dreef:

-- Ga maar zitten, begon henry terwijl hij fijntjes glimlachte omdat hij al vermoedde dat zijn bezoeker de zoveelste bemiddelaar van MM was.

-- Ik heb gehoord dat Sven gestorven is?

-- Ja.

-- Dat is erg. Mijn deelneming.

-- Dank u. Het is vriendelijk dat ge daarvoor speciaal naar Gent gekomen zijt, meesmuilde henry.

-- Ja, ik moest toch in Gent zijn… Kan ik u met iets helpen?

-- Niet nodig. Timi en ik brachten al alles in orde. Vanmorgen moesten we al het gerief van Sven uit zijn studio in de Kleppersstraat halen, want morgen begint de maand december en zijn huisbaas heeft al een nieuwe huurder! Veel brol hebben we daar gevonden, ja zelfs lege injectiespuiten! Zoiets gebruikte Sven bij mijn weten vroeger nooit. Op zijn documenten las ik zelfs dat zijn domicilie bij zijn grootmoeder MM was. Raar, hé? Zijn autosleutels heb ik van mijn notaris gekregen, zodat we vóór vanavond nog Svens auto kunnen verplaatsen, want in de Kleppersstraat staat een E-verkeersbord voor halfmaandelijks parkeren.

-- Wanneer wordt hij begraven?

-- Morgen.

-- En waar?

-- Op de Westerbegraafplaats.

-- En waarom laat ge hem niet op het kerkhof van Gentbrugge begraven?

-- Omdat de Westerbegraafplaats van Gent veel mooier is, antwoordde henry om bestwil, terwijl hij aanvoelde dat nu de echte reden van het bezoek ging bovenkomen.

-- Een begrafenis is duur. Ik ben bereid om alle kosten volledig op mij te nemen als hij maar dichtbij zijn moeder op Gentbrugge mag begraven worden en ook een kerkdienst krijgt, stelde de technische bediende plots voor, hoewel het duidelijk was dat hij als bediende zijn geld niet via deuren en vensters naar buiten kon smijten.

-- Dat zou werkelijk genereus van u zijn, beet henry hem toe omdat hij besefte dat het geld in dat geval van MM ging komen.

-- Akkoord?

-- Dat zoudt ge wel graag willen, hé. Ik heb beslist en het blijft zo: de Westerbegraafplaats.

-- Kan ik u misschien nog tot andere gedachten doen komen?

-- Als dát de reden is van uw bezoek, dan verliest ge hier uw tijd, besloot henry.