- 599 -

Omdat hij tijdens het reizen veel taken op zich nam en ook omdat hij geen impressionistische kunstschilder was, gebeurde het niet vaak dat henry tijdens een stop zijn veldezel opstelde. Maar in Peniche gebeurde het toch, doch door de weersomstandigheden kon hij het schilderij niet afmaken.

Een paar dagen later arriveerden ze in het ommuurde Obidos met zijn in het Delfts blauw versierde poort en zijn Romeins aquaduct. En de dag nadien wandelden ze al in de aangename badplaats Nazaré met zijn aparte vissershaven. Ze stonden er versteld te kijken naar het enorm aantal gekuiste vissen, dat op grote, schuine rekken boven het breed strand lag te drogen in de zon.

De reis was tot op dat moment dus zeer kalm en afwisselend verlopen. In het begin hadden ze in Frankrijk de Cevennen leren kennen als een ruwe streek met kille, gierende winden, waar de arme dorpen met oude en zelfs kapotte huizen verspreid lagen op de golvende grasvlakten, die bezaaid lagen met rotsblokken. Ze hadden in Spanje rijke steden doorkruist, maar ook dichtbevolkte, armere agglomeraties en verlaten, woeste landschappen. Ze hadden gezien hoe vele Spanjaarden in de steden gevaarlijk opeengestapeld leefden in grote appartementsblokken. Dat zulke toestanden gingen overwaaien naar Vlaanderen, konden ze zich wegens het brandgevaar en de mogelijke burenruzies niet inbeelden. Ze hadden in het arme Portugal vele plaatsen bezichtigd en waren daar op het einde naar de hoogste stad Guarda gereden, waar een klimatologisch station was opgericht. Een eindje daarvandaan had henry een sympathiek winkeltje kunnen filmen, dat met één wasmachine-te-koop en één ijskast-te-koop al propvol stond en waarvan de ingangsdeur voor een groot deel was afgeschilferd. Kortom, het was daar wel arm en oud, maar proper en sympathiek.

Op 30 april reden ze terug Spanje binnen en verbleven eerst twee dagen in de prachtige stad Salamanca. Ze bewonderden er de rijke sculpturen en genoten van menig ijsje op de overvolle terrassen van de Plaza Mayor, terwijl het publiek aan de lopende band voorbij paradeerde. Deze Plaza vonden ze uniek: een zeer groot, vierkantig plein dat men volledig had ingebouwd in een aaneengesloten structuur van honderden van balustrades voorziene woningen met winkelgalerijen op het gelijkvloers. Dat alles kon alleen maar verlaten worden via hier en daar een gewelf dat toegang verschafte tot een straat. Die Plaza Mayor stond vol terrassen en op een van die terrassen ontleedde Timi plots het karakter van henry in een notendop: “In uw karakter zijn twee fouten ingeslopen,” zei ze, “gij zijt veel te eerlijk en te rechtvaardig.”

Het overgroot deel van de Portugese en Spaanse bevolking was henry en Timi tijdens hun reis zeer genegen geweest. Dus een grote oké voor deze studiereis, zou men zeggen, maar…

maar toch had het daar voor henry en Timi flagrant fout kunnen lopen en dan nog wel op één van de verlaten landschappen. Een gerenommeerde Franse toeristengids had nochtans dat landschap, een Spaans steppegebied, als bezienswaardig aangeprezen en daarom reed henry erdoorheen.