- 679 -

Het werd een strijd die zes jaar zou duren. Een strijd die henry weliswaar hinderde in zijn kunstproductie, maar hem desondanks toch een gemoedsrust bezorgde, doordat hij wist dat hij hiermee zijn echtgenote en vele paardenliefhebbers hielp. Het is onbegonnen werk om van die strijd in Express-O alle details te vermelden. Zij zouden op zichzelf al een heel boek kunnen vullen. Daarom beperkt Express-O zich tot enkele markante feiten, die er het Gents stadsbestuur van weerhielden om zomaar meteen de paarden uit de Gentbrugse Meersen te verdrijven.

In de morgen van 19 november 2003 slaagde henry erin om op de Gentbrugse Meersen geïnterviewd te worden door een journaliste van Radio 2, die enkele dagen later zijn stemgeluid via de radio gretig de lucht instuurde, kernachtig en goed. Ook andere journalisten begonnen henry te steunen, temeer daar ‘Het Visa-Schandaal van Oost-Vlaanderen’ ook het neocommunistisch Gents stadsbestuur in een uiterst slecht daglicht had geplaatst. De Streekkrant, die gelezen werd in Gent, Deinze, Eeklo en Wetteren, had dit schandaal in al zijn facetten gepubliceerd: Oost-Vlaamse politiekers hadden via een ‘speciale visakaart’ tienduizenden euro’s van de belastinggelden uitgegeven om voor zichzelf, hun familieleden en hun vriendjes, voornamelijk in de weekends, rijkelijke diners te betalen in allerlei luxerestaurants. Een sensationele mededeling, die niet anders kon komen dan van de ‘mysterieuze hogere hand’ om henry weerom op het juiste moment te hulp te komen. De politieke partij Het Vlaams Blok hekelde deze misstand en begon zich radicaal te verzetten tegen het onteigenen van de paardenliefhebbers van de Gentbrugse Meersen.

Op 26 november 2003 ontving henry De Streekkrant in zijn brievenbus. Op de voorpagina stond een foto van hemzelf en Timi en een lief paard dat op de Gentbrugse Meersen stond en dat naar het slachthuis zou gevoerd worden indien de onteigeningen niet konden gestopt worden. Op 4 december 2003 was op aanvraag van henry de voorzitter van vzw Natuur bereid om in het café ‘Boer Janssens’, die gelegen was aan de rand van de Gentbrugse Meersen, de confrontatie met henry aan te gaan, maar durfde uiteindelijk zelf niet ten tonele verschijnen en stuurde dan maar een pas uit haar bloemkool geboren bestuurslid. Die maakte tijdens de discussie voortdurend fouten en verdween ten einde raad uit het café, waar alle aanwezigen het standpunt van henry hadden ingenomen. “Ik moest me altijd maar blijven inhouden of ik had die trut buiten gesjot”, zei een oververhitte dierenvriend.