- 681 -
Op 24 februari 2005 moest het Gents stadsbestuur daardoor op een nieuwe vergadering in het Dienstencentrum van Gentbrugge toegeven dat het nog geen bodemonderzoek van de Gentbrugse Meersen had laten uitvoeren en dat het dit ging laten doen tussen maart en december 2005. Midden in de zomer van 2005 probeerden de neocommunisten het henry moeilijk te maken met allerlei kleine pesterijen. Bij het minste dat er pakweg een onbeduidend sprietje onkruid van Timi’s weide naar de wegel kroop, dienden ze klacht in bij de politie. Maar politiemensen en militairen zijn een beetje van hetzelfde disciplinair kaliber en die onbeduidende klachten liepen op niets uit. Gelukkig werd tussen al die onhebbelijkheden het gemoed van Timi opgebeurd door de plezante gedragingen van haar ‘indiaan’ Red Sky. Door de vrijheid die hij op zijn weide genoot, leerde hij veel bij. Zo had hij gezien hoe een man bijna elke dag met zijn hond langs de Oude Scheldeweg voorbij de weide wandelde en telkens ‘apport’ riep, terwijl hij een stokje wegwierp, waarna de viervoeter het stokje naar zijn baas terugbracht. Dat wilde Red Sky toch ook wel eens proberen. Maar hoe kon hij aan zo’n stokje geraken? Toen Timi de dag daarop op zijn weide kwam, brak hij met zijn sterke tanden een tak af van een grote struik, die aan de rand van de weide stond, en kwam die tak vóór de voeten van Timi leggen. Daarna ging hij enkele stappen achteruit en begon met zijn voorhand op de grond te krabben. Timi begreep eerst niet wat hij wilde en dacht dat hij op die tak wilde kauwen. Daarom nam ze de tak op en gaf hem terug aan Red Sky. Doch deze legde de tak terug vóór haar voeten. Timi begreep het nog altijd niet en wierp de tak dan maar weg. Red Sky ging die meteen gaan halen en legde die terug vóór haar voeten. Toen had Timi het door en begon met haar paard aan een spelletje ‘apporteren’. Stilaan ontdekten Timi en henry waartoe het respectvol, liefdevol en correct behandelen van hun paard kon leiden. Ze beleefden veel meer plezier aan hem dan als ze van hem een ‘gebruiksvoorwerp’ hadden gemaakt, dat enkel zou moeten gehoorzamen en daardoor zijn eigen gevoelens niet kon ontwikkelen. Zo had Red Sky gezien op welke manier Timi hem een kus gaf en begon dat vanaf dan ook te doen: hij sloot zijn ogen, tuitte zijn lippen ver naar voren en drukte die welgemikt op Timi’s wang. Op zo’n moment moest Timi wel haar nek met beide handen steunen, want de kus van zo een sterk dier kwam helemaal niet zacht aan. Het bodemonderzoek dat door Gent was uitgevoerd, gaf henry gelijk. Maar daarmee stopten de neocommunisten niet met hun poging om de gronden te onteigenen en aan te kopen. Om de aankoopprijzen van de gronden in hun voordeel te verminderen, hadden ze daarom van de Gentbrugse Meersen een ‘natuurgebied’ gemaakt. In ’t begin van de herfst van het jaar 2006, op een dinsdag, verzamelde henry opnieuw zijn Comité G.M. in het café ‘Boer Janssens’. Nadat hij zoals altijd uit zijn eigen portemonnee een tournee voor al zijn leden had besteld, gaf hij hen een bondig overzicht van wat er allemaal in de laatste tijd gebeurd was. Ook maakte hij de ontstane toestand voor hen duidelijk, een toestand die er voor hen niet rooskleurig uitzag. Maar met de nabije gemeente- en provincieverkiezingen van 8 oktober 2006 in het vooruitzicht, legde hij aan zijn leden uit dat ze veel hoop konden hebben op een goede afloop. Maar dan was het van belang dat ze op de juiste partij gingen stemmen. Hij maakte hen duidelijk dat het Vlaams Belang de enige partij was die hen steunde en zich tegen de onteigeningen verzette. Als die na de verkiezingen sterk genoeg werd in het stadsbestuur, zouden de onteigeningen dus niet doorgaan. Daarom vroeg hij hen op het einde van de vergadering om allemaal op die partij te stemmen. Tot zijn verstomming weigerden ze bijna allemaal. Drie jaar had hij zich nochtans voor hen ingespannen. Drie jaar waarin hij liever nog wat meer had willen schilderen. En nu dit. Dat was het moment dat er bij henry iets brak. En dat was op dinsdag 26 september 2006.