|
Op 11 november
1918 was het wapenstilstand. Camille kon de
artillerie enkele uren verlaten om eens vluchtig een bezoek te brengen aan zijn
gezinnetje in Gent. Teruggekomen in zijn eenheid, kon hij het nog steeds niet
verwerken dat zijn baby van vier jaar geleden al zo groot was geworden. Het
speet hem enorm, dat hij hem niet had zien opgroeien. Met
het mooiste zichtkaartje dat hij kon kopen, probeerde hij het goed te maken. Zo
vlug mogelijk stuurde hij het naar zijn 'Edmondje'
met de volgende tekst:
|
|
|
|
|
Lieve kleine Edmond
Ik laat U weten als dat
Uw pa nog altijd goed is.
ik ook hoop ik van U en uw
mama hetzelfde. Ja ik denk
van binnenkort bij U te zijn
en dan zal het wel voorgoed
zijn denk ik. Zodus, Edmondje,
blijf braaf en het is al wat ik
van U verhopen wil.
Vele kussen van uwe pa die
U verlang te zien en te
omhelzen. Vele complimenten aan
uwe mama, tante Marie en vadt
uwe pa
Camille.
|
Als
we deze zichtkaart ontleden, merken we dat Camille niet de tijd heeft gehad
om de tekst te herlezen, die hij op het linker deel van het kaartje naar zijn
zoontje schreef.
Bovenaan
rechts staan de letters S.M. omdat Camille als militair dan geen port moest
betalen. Op het rechter deel merken we dat Camille het adres van zijn zoontje
in het Frans moest schrijven. Voor een Vlaams militair, die gedurende vier
jaar zijn leven had geriskeerd voor zijn vaderland, moet dat pijn hebben
gedaan.
|
|
