|
Hoe langer de
oorlog duurde, hoe meer honger er heerste. Om de Gentenaars te helpen, gapten
Edmond en zijn personeel hoe langer hoe meer eten
uit de Vooruit. Hiervoor namen ze enorme risico's en hiermee alleen al zouden
we een boek kunnen volschrijven. Daarom beperken we ons tot enkele markante
voorvallen.
* * * * * * *
De dagtaak zat er bijna op en Edmond had zich met
zijn zelfgemaakte passe-partout toegang verschaft tot een van de
voorraadkamers. Daar viel zijn oog op een hoop saucissen. Vlug had hij zijn
vest afgedaan, zijn hemd omhoog gerold en draaide een lange resem worsten
rond zijn borst. Toen hij zijn hemd terug naar beneden schoof, zat hij van
zijn oksels tot aan zijn heup onder de saucissen en was precies struiser
geworden. Ziezo, dacht hij, nu nog naar huis en weeral
een hoop mensen blij maken.
Maar toen hij op het gelijkvloers kwam, zag hij dat
er controle was aan de uitgang. Duitse militairen fouilleerden elk personeelslid
dat naar buiten kwam. Edmond ging zijn bureau
binnen en dacht vlug na. Hij zat in de val. De worsten terug naar de
kelderverdieping brengen, dát werd nu te riskant. Langs waar kon hij nog
ontsnappen? Via de ingang waarlangs de voorraden werden binnengebracht? Dit
had hij nog nooit gedaan. 't Was 't proberen waard.
Ferm stapte hij naar de provisielift en tot zijn verbazing zag hij dat hij
niet de enige was. Ook Schwester Margareta stapte
met een Duitse officier die lift binnen. Daar stonden ze alle drie bij
elkaar. Er werd geen woord gezegd. Nadat de lift stil stond, stapten ze alle
drie naar buiten. Er stond geen controle en elk ging zijn eigen weg...
* * * * * * *
Edmond stond met zijn handen in de heupen in
het voorportaal en keek de Sint-Pietersnieuwstraat
in. De mensen stapten haastig voorbij, het gezicht naar de grond gericht.
Voor de rest leek alles kalm. Hij wandelde rustig naar de keuken en knikte
naar zijn personeel. De klaarliggende pakjes vlees werden terstond
onder hen verdeeld. Vlees was het voedzaamst en nam weinig plaats in. Edmond stak zijn porties in zijn zakken, ging daarna
rustig naar zijn bureau en trok zijn jas aan.
Op dat moment kwam zijn bediende, die het eerst via de voordeur was buitengegaan, al schreeuwend de gelagzaal terug
binnengelopen. "Pas op! Controle! Controle!",
waren zijn laatste waarschuwingskreten vooraleer drie soldaten boven op hem
sprongen en hem tegen de grond drukten. Paniek. Iedereen begon te vluchten,
achterna gezeten door de militairen.
|
|
