|
- e05 - |
||
|
|
||
|
juichte henry door de telefoon. Aan de andere kant van de lijn was een dappere vrouw. Ze had een hard leven achter de rug. Haar man had haar vele jaren geleden verlaten en was met zijn minnares vertrokken. Nadien was haar lesbische dochter opgestapt. "In mijn straat waren allemaal allochtonen komen wonen en die kopen geen bloemen. Ik moest dus mijn bloemenwinkel verkopen en begon een eind verder met een café", legde ze uit. "Een tijd later stelde de brouwerij mijn café te koop. Ik was gedwongen op mijn oude dag een forse lening aan te gaan om het zelf te kunnen kopen. Anders stond ik op straat."- "Dat is erg. We zullen zo vlug mogelijk eens bij je binnenspringen." - "Ja, 't zal me goed doen. Vorige maand zijn ze 's nachts bij mij ingebroken. Ze hebben al het geld uit mijn kas gestolen." - "Oei! Hebben ze die dieven al gesnapt?" - "Neen. Ik kan denken wie het zijn. Maar... je begrijpt... ik durf het niet zeggen..." * * * * * * * * * Schrik voor represailles. Zulke toestanden bestonden sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog niet meer. De incidenten logen er niet om en henry kwam stilaan in actie. Hij had zich gans zijn leven belangeloos ingezet voor zijn medemensen, voor gerechtigheid. En nu, op 't einde, op 't moment dat hij gehoopt had de rest van zijn leven aan de schilderkunst te kunnen wijden, constateerde hij dat het voor zijn volk nog erger geworden was dan vroeger. Hoe was dit mogelijk?
Ene Steve Stevaert, kopman van de socialisten, legde een vriendschapsbezoekje af bij de communistische leider en oorlogsstoker Fidel Castro. Hoe was zóiets mogelijk?
Na allerlei onrustbarende voorvallen begon henry met een grondige studie van de situatie. Wat had hij al gezien en meegemaakt? Vlamingen met geldgebrek. Verhuizingen uit schrik. Grote problemen met moslims en andere allochtonen. Immigranten zonder respect voor de wetten van hun gastland. Laksheid van de overheid. Politie die 'risicobuurten' schuwde en een burgemeester die, als hoofd van de politie, beweerde dat er geen 'risicobuurten' waren. De Vlamingen eeuwigdurend schaamteloos bestolen door de Walen. De westerse cultuur van het gastland vertrapt door moslims. Moslims met minachting voor de vrouwen. Gezinnen kapot gerukt door moslims. Samengevat: armoe, onveiligheid, sterk verhoogde criminaliteit, schrik bij de mensen om hun gedacht te zeggen, fel verminderde leefbaarheid. Al vlug leidde henry's speurtocht tot achtendertig bladzijden dicht opeengepakte feiten en mistoestanden, geschreven in kleine lettertjes, en 't stopte nog niet! Die feiten waren rampzalig, catastrofaal en onheilspellend voor zijn volk!
In maart en april 2007 ging ik hem vele keren interviewen en al wie bekommerd is om wat zijn kinderen, zijn kleinkinderen en hemzelf te wachten staat, raad ik aan deze interviewreeks tot op het laatst te lezen. * * * * * * * * * |
||
|
|
