- H m17h49,5 -

Hoewel ze politieke concurrenten waren, vormden de FDF en de PS een gemeenschappelijk front als het erop aankwam om de Vlamingen te onderdrukken. Dat kon ook de officier henry op het Ministerie in Brussel aan den lijve ondervinden. En op 7 juni 1988 vernam henry zelfs dat in 'zijn' Belgisch leger alle stafchefs Franstalig waren.

Niet alleen in de politiek en in het leger, maar ook in de diplomatie liep het verkeerd. Dat vernam henry op 25 juli 1988. Toen werd hij uitgenodigd om in een chic Brussels restaurant de verjaardag te vieren van een goed bevriende diplomaat, die pas uit Zuid-Afrika was teruggekomen. Deze had daar een paar jaar gewerkt in het Belgisch Consulaat. "Maar vooraleer we naar het restaurant gaan, neem ik u eens mee naar het WTC-gebouw nabij het Noordstation," zei hij, "want ik moet daar iets belangrijks regelen. Op de negende verdieping van het World Trade Center zetelen namelijk mijn baas en zijn personeelsleden en zij beslissen waar ik en alle andere Belgische diplomaten naartoe worden gestuurd. De Walen, de Franstalige diplomaten krijgen altijd belangrijke posten in het buitenland, terwijl de Vlaamse diplomaten zoals ik meestal op ambassades en consulaten van derdewereldlanden terechtkomen. Daardoor hebben de Walen drie voordelen. Eén. Zij hebben daar meer comfort met hun gezinnen en krijgen ook meer promotiekansen. Twee. De wereld krijgt de indruk dat België een Franstalig land is. Drie. Vlamingen die in het buitenland in moeilijkheden geraken, komen meestal bij een Franstalige ambassadeur of consul terecht en worden minder goed geholpen dan de Walen. Nu zult ge beter begrijpen waarom ik eerst naar het WTC wil gaan. Ik heb namelijk een probleem. Ik heb vernomen dat ze me terug naar Afrika willen sturen. Naar een ander Afrikaans land, terug voor twee à drie jaar. Maar deze keer kan ik dit niet aanvaarden. Ik heb nu een kindje van negen maanden en dat risico kan ik niet nemen. Het kan een tijdje duren vooraleer ik die zaak in het WTC heb rechtgetrokken. U kunt ondertussen misschien in de wachtzaal genieten van het imponerend Brussels panorama." Nadat henry vanuit de wachtzaal zijn vriend drukdoend enkele bureaus had zien binnen- en buitengaan, kwam deze terug met het verlossend nieuws: " 't Is gelukt. Over een paar maanden vertrek ik als consul naar Zweden. Oef. En nu gaan we eten en feesten samen met mijn vrouw en mijn schoonmoeder."

Tussen 15 en 17 september 1988 las henry twee dagbladartikels waarin erop werd gewezen hoe de Vlamingen geringeloord en afgeperst werden. Het ene maakte duidelijk dat het Belgisch koningshuis na vijf generaties met Boudewijn I nog steeds niet in staat was om goed Nederlands te spreken. Het ander artikel volgde uit een onderzoek van drie professoren: de productieve en werklustige Vlamingen zouden normaliter rijker moeten zijn dan de Walen, doch door een vernuftige herverdeling van de inkomens na de aftrek van belastingen en sociale zekerheid werden ze integendeel armer.

De échte Vlaamse partijen ontdekten omstreeks de millenniumwisseling een goed verborgen geheim van de Belgische Staat: elk jaar sluisde die zowat 16 miljard euro door van Vlaanderen naar Wallonië. Dat kwam erop neer dat elke Vlaming verplicht werd om elke drie jaar een auto cadeau te doen aan een Waal.