- H m22h69,7 -
En, nota bene, de rijkdom van die bankiers was eigenlijk tot stand gebracht door de christenen zelf. Immers, omdat de kruisiging van Christus door de joden werd geëist, werden de joden in de christelijke middeleeuwen geweerd uit de gildes. Om toch in hun levensonderhoud te kunnen voorzien, begonnen die dan maar geld uit te lenen tegen onderpand. Zulke praktijkjes gebeurden hier en daar op een houten bank – vandaar de latere benaming van ‘bankinstellingen’ – en hoewel of misschien juist doordat de joden met hun rol van bankier stilaan veel geld begonnen te verdienen, bleef de christelijke wereld van het Westen hen misprijzen. Die algemene minachting voor de joden vond men bij het begin van de Tweede Wereldoorlog nog steeds terug, niet alleen bij Hitler, maar in alle landen van het Westen, hoezeer die ook na de Tweede Wereldoorlog hun handen wasten in onschuld. Benevens deze christelijke houding kon men ook constateren, dat de moslims een vriend in Hitler zagen, omdat hij hun eeuwenoude vijand – de joden – wilde uitroeien. Punt twee. Waarom was Hitler zó fel gekant tegen de communisten, dat hij ze wilde kleinkrijgen? Omdat hij vanaf de eerste dag dat hij in de politiek ging, door de linkse dagbladen veel te agressief werd aangepakt en vernederd. Hitler stond toen nog te gevoelig tegenover elke tegenkanting wegens een opdoffer, die hij nog steeds niet had verteerd. Om de kost te verdienen, had hij namelijk jaren voordien kunstschilder willen worden. Maar deze jongensdroom om een schildersopleiding te krijgen, was toen geweigerd door een joodse leraar – opnieuw een jood! – van de Weense Academie. Daardoor bleef Hitler naderhand in de armoede steken en moest zonder een degelijke opleiding samen met vele andere Duitsers na de beurskrach van 1929 trachten te overleven. Duitsland had het in deze ‘Grote Depressie’ bovendien economisch nog veel moeilijker dan de andere landen, omdat het bovenop de ontstane armoede door de andere landen ook nog verplicht bleef om een enorme oorlogsschatting aan hen te blijven betalen, de gedwongen herstelbetalingen na de Eerste Wereldoorlog. Doordat Hitler in Duitsland die oorlogsschatting afschafte en daarenboven de ene positieve maatregel na de andere nam, waardoor de Duitse economie een enorme stimulans kreeg en de industrie keihard de hoogte inschoot, groeide Hitlers populariteit zienderogen. Duitssprekend Oostenrijk en Sudetenland sloten zich dan ook enkele jaren later met veel plezier zomaar bij Duitsland aan: de fameuze ‘Anschluss’. Ook Tsjecho-Slowakije en Memelland kwamen met weinig problemen in handen van Hitler. Hiermee eindigden de vreedzame annexaties. Als Hitler op dat moment had gestopt met grondgebied in te nemen, was hij de geschiedenis ingegaan als een groot strateeg en groot staatsman. Hij had immers alle Duitssprekende Europeanen verenigd zonder enige vorm van oorlog. Maar hij vreesde het gevaar van de communisten met hun voor elk land ondermijnende ideologie van Karl Marx. Zelfs in de USA waren de communisten al geïnfiltreerd vanuit Chicago en werd er na een grote bomaanslag volop jacht op hen gemaakt. Maar Hitler kon het communisme maar kleinkrijgen door Rusland aan te vallen en daarvoor moest hij blijven oprukken naar het oosten. Toen hij daarom Polen op 1 september 1939 met zijn troepen binnenviel en in een ‘Blitzkrieg’ – een bliksemsnelle oorlog – innam, verklaarden Frankrijk en Engeland aan Duitsland de oorlog. En niet andersom! Het was dus niet Hitler die de Tweede Wereldoorlog begon in 1939, zoals in vele geschiedenisboekjes werd verteld, maar wel omgekeerd Frankrijk en Engeland die aan hem de oorlog hebben verklaard, omdat zij vroeger aan Polen bescherming hadden beloofd. Nu is het zo dat het land dat de oorlog verklaart, steeds als eerste in de aanval gaat, en dus is Frankrijk, gevolgd door Engeland, als eerste België binnengevallen. Maar, Vae Victis, wee de overwonnene, en dus werden na de Tweede Wereldoorlog alle gevonden documenten gemanipuleerd in het voordeel van de overwinnaars en ‘verdwenen’ sommige bewijsstukken in het nadeel van het overwonnen Duitsland. Een zaak is pertinent: nadat Frankrijk en Engeland de oorlog aan Duitsland hadden verklaard, zette Duitsland zijn aanval in oostelijke richting nog steeds voort, dus in de richting van het communistisch Rusland, en viel daarbij Denemarken en Noorwegen binnen.