- H m22h70,1 -
RICHARD WAGNER * TANNHÄUSER
De grootste musicus aller tijden (**) Richard Wagner behandelde in zijn opera ‘Tannhäuser’ de tweestrijd die bij zijn hoofdpersonage Tannhäuser ontstaat, een tweestrijd tussen diens erotische, zinnenprikkelende liefde voor Venus en diens platonische, geestelijke liefde voor Elisabeth. In zijn schilderij Tannhäuser beeldde henry, bewonderaar van Wagner, dit thema ook uit, uiteraard op een Wagneriaanse manier: het werd een Expressieve met ferme, woeste kleuren, met lachende, bijna spottende vrouwenmonden, met een sombere hemel waarin men in de wolken dreigende beesten kan herkennen, en met een ruwe zee vol spetterende kleuren waarin Tannhäuser hopeloos ten onder gaat. Eigenlijk bracht henry voor de tweede keer dit thema op doek – de eerste keer was in 1973 op een doek dat hij nadien vernietigde – deze keer in een periode waarin hij de altijd maar groter wordende weerslag op het dierenrijk constateerde van het almaar groter wordend mensdom. Een expanderend mensdom dat – als dit zo verder gaat – ook zichzelf op die manier zal vernietigen. (**) Insiders weten dat kunst en politiek nauw met elkaar verstrengeld zijn. Een kunstenaar die het niet eens is met de politiek van zijn land, wordt dus tegengewerkt, financieel niet gesteund, geboycot, doodgezwegen in de media en in het ergste geval, zoals in sommige communistische landen, vermoord. Ook Richard Wagner werd en wordt nog in het West-Europa doodgezwegen. Daar wordt Ludwig van Beethoven als de grootste musicus geprezen. Ten onrechte. Want Wagner was niet alleen een componist, musicus en dirigent zoals Beethoven, maar genereerde veel meer: hij schreef de libretti van al zijn opera’s, waarin hij met orkestrale muziek en de door hem zelf uitgekozen beste acteurs met zang en beweging ten tonele voerde wat hij vanuit zijn diepste gedachten en gevoelens wilde uitbeelden. Waarom werd en wordt Wagner dan doodgezwegen? Omdat Hitler de voorkeur gaf aan zijn muziek. Dom, hé, want Wagner heeft Hitler niet eens gekend, want hij was al zes jaar dood toen Hitler nog maar werd geboren. Dit is een bewijs temeer van de dominantie van het dom neocommunisme in West-Europa in de millenniumwisseling.
	i