- H m22h71,2 -
DE WALEN ONDERDRUKTEN EN TERRORISEERDEN DE VLAMINGEN DAG NA DAG, MAAND NA MAAND, JAAR NA JAAR, EEUW NA EEUW
Na zeshonderd jaar onderdrukking door andere volkeren, waren de Vlamingen gelukkig dat ze in het ‘Verenigd Koninkrijk der Nederlanden’ werden opgenomen. Nu vormden ze samen met de Nederlanders één volk met dezelfde taal en dezelfde cultuur. Maar dit was een doorn in het oog van Frankrijk, dat er in slaagde om de Walen samen met de Vlamingen in 1830 als een nieuw land ‘België’ los te rukken van Nederland. Maar in België leefden daardoor twee tegengestelde volken: de Vlamingen en de Walen. Twee totaal verschillende talen, twee totaal verschillende mentaliteiten, twee totaal verschillende culturen. Voor Frankrijk zat er echter een perspectief in: het had zich al vroeger van ‘Frans-Vlaanderen’ meester gemaakt, maar het kon zich weliswaar in 1830 nog geen meester maken van Vlaanderen en hoopte dit daarom in de loop van de geschiedenis te kunnen doen via Wallonië. Het drukken van Nederlandstalige woordenboeken werd in Vlaanderen verhinderd en het Nederlands ofte het Vlaams werd er als boerentaaltje of dialect bestempeld. Kort na de onafhankelijkheid van België werden alle politieke postjes, alle directeurjobs en overheidsambten uitsluitend aan Walen of franskiljons toegekend. Kortom, de armzielige en hardwerkende Vlamingen, hoewel ze in de meerderheid waren, werden onderdrukt en geterroriseerd. Hun minderjarige dochters werden in de fabrieken door de Franstalige bazen seksueel misbruikt. Wie in opstand kwam of onvoldoende in het Frans repliceerde, werd ontslagen en verviel in een nog grotere armoede. Ondertussen gebruikten de Walen met goeddunken van Frankrijk allerlei middelen om Vlaanderen beetje bij beetje in te palmen en te verfransen. De Vlamingen trachtten de infiltratie en de opmars van de Walen en franskiljons in Vlaanderen te verhinderen door hun woonsten alleen aan Vlamingen te verhuren, maar de Walen en franskiljons drukten te gelegener tijd Belgische wetten door die ‘elke discriminatie verboden’. Met veel moeite konden de Vlamingen in 1963 de ‘taalgrens’ vastleggen: benoorden ervan was het Belgisch gebied Nederlandstalig, bezuiden ervan was het Franstalig. Desondanks stopten de Franstaligen niet en probeerden nog steeds verder het Vlaams gebied te veroveren. Zoals Ronse nabij Ellezelles. Maar ook nog andere Vlaamse gemeenten werden het slachtoffer. Een uitgesproken voorbeeld was de hoofdstad Brussel, die nochtans volledig in Vlaanderen lag, maar in één mensenleven – het leven van henry – omzeggens volledig verfranst werd door het inpakken van woningen en door het inbrengen van immigranten. Walen waren voornamelijk neocommunisten en werden dan ook door de neocommunistische EU gesteund. En terwijl onderdrukte volkeren buiten Europa door de EU volop werden gesteund, werd de onderdrukking van de Vlamingen door de EU getolereerd… * * * * * * *
	i