- H m22h74,2 -
Zulke misdadige gebeurtenissen trokken henry zijn aandacht en hij merkte dat ze keer op keer door de neocommunisten via de media en de geschiedenis ondersteboven werden weergegeven. Neem nu Nelson Mandela in Zuid-Afrika. Die volgde in zijn land de lessen aan de universiteit en werd er praktiserend advocaat. Later werd hij er de leider van de militaire tak van het ANC, die terreur zaaide en aanslagen met geweld pleegden tegen de blanke overheid. Daarom werd Nelson zowat twee decennia in de gevangenis op Robbeneiland opgesloten. Blanke communisten en neocommunisten van allerlei landen steunden hem tegen de blanken van Zuid-Afrika. Het was de opkomst van het masochisme bij vele blanken. Een ambassadeur van Zuid-Afrika, een diplomaat die bevriend was met henry, was er nochtans ter plekke getuige van dat aldaar de negers het veel beter hadden dan de negers in de andere landen van Afrika. Negers die goed studeerden zoals Mandela, konden er zelfs op de universiteit een diploma behalen. De blanken zorgden er echter wel voor dat hun kinderen afgeschermd bleven voor de veel rapper seksueel ontwikkelde negers. En het was deze gerechtvaardigde vorm van apartheid die fel bekritiseerd werd door de neocommunisten van het Westen. Dit leidde uiteindelijk tot de vrijlating van Mandela. Toen die vrijkwam en nadien president werd van Zuid-Afrika, werd dat door de communisten en de neocommunisten, ook door de Belgische, bejubeld. Maar de werkelijkheid was ontnuchterend en daarover werd in de Belgische media volop gezwegen. De kinderen hadden daar onder Mandela twee keer meer kans om het slachtoffer te worden van een misdaad dan de volwassenen, meestal op seksueel vlak. Op school durfden de kinderen zelfs niet meer naar de toiletten te gaan. Studentinnen werden verkracht door hun docenten. Terwijl Nelson Mandela wereldwijd werd opgehemeld, vermeerderde het geweld gestaag in zijn land. De geweldloze apartheid was verdwenen, maar maakte plaats voor roekeloos geweld. Het ergst van al waren de ‘plaasmoorden’. Dat was genocide tegen de blanke boeren, meestal Afrikaners. Die spraken Afrikaans, een taal die afkomstig was van en dus goed geleek op het Nederlands. Die plaasmoorden waren racistisch, een racisme van de ergste soort, begaan door negers tegenover de blanken, en daarom verzwegen in alle toonaarden in onder andere de Belgische media. Over blanken wel, maar over negers mocht niets verkeerd verteld worden. Masochisme van de ergste soort. Vanaf 1994 werden meer dan drieduizend blanke boeren – mannen, vrouwen, kinderen, bejaarden – in hun eigen boerderijen in de gruwelijkste omstandigheden door de zwarten vermoord. Dat zijn zowat twintig per maand. Het lied ‘Kill the Boer’ was er doorlopend hoorbaar. Negerbendes vielen boerderijen binnen, overmeesterden telkens de boer en verkrachtten zijn vrouw terwijl hij ernaar moest blijven kijken. Achteraf martelden en vermoordden ze hem, zijn vrouw en zijn kinderen op een vreselijke manier. De moordenaars werden nadien door Mandela’s ordediensten niet gevonden… Toen Voorpost in maart 2018 in België een stille protestmars plande om de plaasmoorden onder de aandacht te brengen van de bevolking, planden de neocommunisten hiertegen meteen een tegenbetoging… en dat zegde genoeg, alleszins voor henry. Zo werden de tijdgenoten van henry dag na dag overspoeld door de indoctrinatie van de neocommunisten. Hijzelf was er natuurlijk tegen bestand, maar zag het met lede ogen aan hoe veel minder sterke geesten meelopers werden van de sluwe media.