- H m9 h14,2 -

 

 

STUKJE  KUNSTGESCHIEDENIS

 

HYPERREALISME

 

In 1964 ontstond het Hyperrealisme in de schilderkunst. Hierbij werden onbelangrijke delen van voorwerpen en mensen tot in detail en meestal erg vergroot op doek weergegeven, net alsof ze er op geprojecteerd waren. Het was geen uitzondering dat een onbenullig voorwerp, zoals de klink van een deur, tot enkele vierkante meter werd vergroot. De kunstenaars werkten bijna uitsluitend naar foto's, wat op het einde van de negentiende eeuw ook al in het geheim werd gedaan. "Dat is geen kunst, dat is nageschilderd naar een foto", was de reactie van vele toeschouwers. "Dat is wel degelijk kunst en onthult zelfs de vakbekwaamheid van de kunstschilder," was het antwoord van henry, "maar spijtig genoeg doet het me niets want er mankeert het gevoel dat eigen is aan de mens."

 

/\    Opeenvolgende kunstrichtingen    /\

 

 

 

Dit was later ook zijn oordeel over de Amerikaanse Popart, waarvan hij in die dagen nog niet op de hoogte was. In die periode deed de Popart immers pas zijn intrede. Deze kunststroming werd gekenmerkt door de vergrote weergave van alledaagse gebruiksvoorwerpen, plaatjes uit stripverhalen, producten van de consumptiemaatschappij en reclame. Bekend is onder andere Warhols seriewerk over Marilyn Monroe.

 

Omdat henry toekomstige familieherinneringen wilde vastleggen, kreeg hij interesse in het filmen. Op die manier kwam hij te weten dat in de schilderkunst het Futurisme had bestaan. Deze kunstrichting bestond slechts kort: van 1908 tot 1916. De kunstschilders van deze school benadrukten de beweging van mensen, dieren en voorwerpen door ze meermaals dichtbij elkaar weer te geven op één doek, precies vertraagde momentopnamen. Het resultaat was een geheel vol trillingen. Alzo zag de toeschouwer niet een statische danseres op het doek, maar wel een dynamische, dansende dame. Die beweging suggereerde precies wat meer gevoel dan in schilderijen van het Hyperrealisme, de Popart, de Abstracten en het Tachisme. Stilaan ontwikkelde zich bij henry een voorkeur voor schilderijen waarin de kunstenaar met figuren vooral zijn gevoelens legde.

i