|
Deze zaterdagmorgen sta ik op om 07.45h. Iets
raars is me overkomen. Mijn ogen waren nog gesloten, maar ik was stilaan
wakker geworden. Was het nu het einde van een droom of iets anders? Ik weet
het niet. Maar echt, ik dacht, terwijl mijn ogen nog toe waren, dat mijn
linkeroog kapot was. Dat er een gat in was. En dat ik vandaag ging
geopereerd worden. Ik droomde echt niet. Ik was bang. Ik voelde geen pijn.
Hoe had ik mijn oog verloren? Heel voorzichtig opende ik
mijn linkeroog en hield mijn rechteroog dicht. Als ik dan nog niet
zou zien, zou mijn linkeroog inderdaad kapot lijken te zijn. Een
opluchting! Ik herkende mijn slaapkamer. Ik zag mijn wekkerradio. Toen
opende ik ook mijn rechteroog. Toen ik beneden kwam, las ik in het dagblad
dat Dayan overleden was. Is dit nog een toeval te noemen?!
Is het niet eigenaardig dat ik eveneens door een droom verwittigd
werd dat mijn vader dood was, vooraleer ik verwittigd werd door mensen dat
hij dood was?
(17
oktober 1981)
|
|
