- N m11 h16,1 -

LAGLAND

Een reuzegroot militair gebied, bestaande uit bossen, struikgewas, horizontale en hellende vlakken, putten, grachten,  kortom een streek waarin militairen alle mogelijke aanvals- en verdedigingstechnieken konden inoefenen. Het werd dan ook veelvuldig gebruikt voor ingewikkelde, uitputtende exercities voor de manschappen van Arlon en de 'tankisten' van Stockem. Beide opleidingscentra moesten dan ook met elkaar overleg plegen om beurtelings Lagland te reserveren.

Op een dag was henry net over een heuvelkam gekropen en had vier meter verder zijn schietstelling ingenomen. Hij zat goed gecamoufleerd in een modderige eenmansput en had goed zicht op het terrein vóór zich. Enkele minuten later hoorde hij precies een brommend geluid ver achter zich. Door de heuvelrug kon hij niet zien wat het was. Het geraas zwol voortdurend met horten en stoten aan. Toen henry het geluid herkende, was het al te laat. 't Was een tank! Later zou henry voor het eerst horen van de regelingen tussen Arlon en Stockem, maar daar had hij nu niks aan. Eén van de twee mocht er niet zijn: henry of die tank. Waar ging hij verschijnen? Met spanning loerde henry naar de heuvelrand achter zich, klaar voor actie. Het kabaal was nu oorverdovend geworden. En toen verscheen razendsnel de neus van dat gepantserd beest kaarsrecht gericht naar de hemel, plofte vervolgens op vijf meter links van henry neer en verdween in de verte.

* * *

"Gij zijt pelotonscommandant en onder bescherming van een tank loopt ge deze heuvel op. Ge hebt uw peloton het bevel gegeven te vorderen in colonne met dubbele sectiecolonnes. Plots neemt de vijand u van op de kam onder vuur. Zijn bazooka mist uw tank, die zich vliegensvlug moet verschuilen, daar, achter dat bos, rechts van de weg. Vooraleer ge met de bestorming kunt beginnen, zijt gij met een gedeelte van uw peloton in dekking gegaan door u tegen de grond te smakken. Waarom? Omdat ge de tank niet hebt kunnen volgen en nu volledig onder vijandelijk vuur ligt. Wij gaan deze laatste scène hier uitvoeren. Als ik 'vijand' roep, moet ge direct neervallen", stelde de sergeant. Hij bekeek de kandidaat-officieren, die rondom hem stonden en bijna onherkenbaar waren: voor de meeste oefeningen op Lagland moesten zij zich steeds goed camoufleren. Ze droegen een smoketenue en door hun helmnet staken takjes en bladeren. Hun gezichten hadden ze met een gebrande stopsel met strepen en plekken gezwart. Maar de sergeant kon ze toch nog goed uit elkaar houden. Daarvoor had hij al te lang met hen gewerkt. Samen met de pelotonsvrienden bekeek henry ondertussen de situatie. Vóór hem lag een smalle, lange vlakte waarop een tankcolonne de dag voordien duidelijk zijn sporen had achtergelaten. Regenbuien hadden de grond aardig drassig gemaakt en de groeven en putten deskundig gevuld. "In colonne... mars!" brulde de sergeant. Ze ploeterden door de modder, bergopwaarts. Hun bottines gleden almaar weg en ze hadden moeite om hun geweer vast te houden. Plots schreeuwde de sergeant: "Vijand!" Iedereen wierp zich op de grond. "Ik heb gezegd: direct