- N m13 h24,2 -

Robyns was immers een vriendelijke korpscommandant, die glimlachend een bemoedigend woordje sprak tot elke matroos en die zich informeerde of die matroos geen problemen had. Als er uitzonderlijk toch eens een probleem was, werd dit ijverig genoteerd door de N1 of de N4 of de MAD. Eens had een matroos bijvoorbeeld narigheid met zijn uniform. Dit werd binnen het uur op bevel van de N4 in de QM in orde gebracht. Het was typisch dat zo'n bereidheid vanwege de officieren om hun manschappen te helpen, de discipline nog verhoogde.

DE COMMANDANT MET DE SCHELVISOGEN

En toen kwam die fameuze dag waarop het divisie was voor de DIP en de herinnering aan de Bounty gedurende een uurtje verwaterde. Commandant Robyns was die dag afwezig. De N3 was de stafofficier met de hoogste graad en fungeerde dus als plaatsvervangende korpscommandant. Zoals gewoonlijk trad de DIP aan op de paviljoenskoer. Comdip was eveneens afwezig en daarom stapte henry als tweede divisiecommandant gezwind tot vóór zijn troepen.

-- Geef... acht! riep Edgard en maakte rechtomkeer. De mannen staan ter uwer beschikking, luitenant.

-- Dank u, wapenmeester, antwoordde henry. Voor de hele divisie, pour toute la division... Ter... aats... ust! brulde hij en hield daarna, eveneens in ter plaats rust, het stafgebouw in het oog.

Dat hele gedoe van henry en zijn DIP stond de N3 vanachter zijn venster op de eerste verdieping te bekijken. Kort daarop kwam hij met de N1, de N4 en de MAC in zijn kielzog uit de stafblok regelrecht naar henry. Deze kwam terstond in geef acht.

-- Geef... at! beval henry tot zijn divisie en stapte linea recta naar de N3.

-- Commandant, mijn voltallige divisie staat ter uwer beschikking, salueerde henry.

-- In orde, luitenant. Laat peloton per peloton de gelederen openen.

-- Pour toute la division... à droite, droite et en place repos, zei henry eerst zacht, nadat hij een stap opzij had gezet, zodat de stafofficieren hem konden passeren. Rechts... echts! Ter... aats... ust! brulde hij daarna. Voor de chef van het eerste peloton: open de gelederen!

De zes gegradueerden met de N3 op kop passeerden nu matroos per matroos, die om beurt in geef acht kwamen, salueerden en hun identiteit kenbaar maakten als de N3 vóór hen kwam te staan. En nu gebeurde het onwaarschijnlijke: hoewel de N3 een driebander was, bleek alras dat hij de bedoeling van een divisie niet kende. Hij controleerde niet alleen elke matroos van top tot teen, maar begon hem daarbij ook te examineren! Van zodra de matrozen dit constateerden, werden ze enorm zenuwachtig. Dat was begrijpelijk, want ze beseften direct dat hun aanstaand en welverdiend weekend wel eens in het water kon vallen als ze een foutief antwoord gaven. De N3 was voor hen een vreemde, geheimzinnige, kolossale man, die hen met starre schelvisogen vanuit een ruw gezicht doordringend bekeek. Dat joeg hen blijkbaar enorme vrees aan. Alles verliep nog betrekkelijk goed tot op het moment dat de N3 vóór een matroos stond, van wie de knieën zichtbaar trilden van angst.