- N m17h45,4 -

-- Ge moet u niet meer ongerust maken. De advocaat deed al het nodige.

-- Hoeveel moet ik die advocaat nu betalen?

-- Hoegenaamd niets. We wilden u alleen maar helpen.

-- Bedankt, commandant, duizendmaal bedankt! Verontschuldig me, ik krijg de tranen in mijn ogen... Wilt ge alstublieft mijn grootste dank ook overmaken aan die advocaat?

-- Daar moogt ge op rekenen. En vergeet alstublieft niet te bellen als er nog iets is.

Enkele dagen later.

-- Binnen! riep henry en twee onderofficieren van de landmacht kwamen jubelend zijn bureau binnen.

-- Commandant, we hebben goed nieuws. We hebben het gevonden. 't Was lang zoeken, maar we wisten dat het ergens in een tekst bestond. Weinigen weten het, maar tijdens onze opleiding heeft men het er eens over gehad. Maar aangezien dat maar zelden voorkomt... Commandant, de weduwe van Sus heeft recht op het pensioen van een adjudant-chef. Kijk, hier staat het. Dus, als adjudant Sempels overlijdt in de korte periode vóór zijn bevordering tot adjudant-chef, heeft zijn vrouw recht op het weduwepensioen van een adjudant-chef. Maar er staat in de tekst ook bij, dat dit aangevraagd moet worden.

-- Fantastisch! Op mannen gelijk gij wil ik rekenen! Dan is zijn inspanning niet voor niets geweest. Daar maak ik direct werk van.

Mevrouw Sempels heeft nog een jaar genoten van dit pensioen.

Daarna heeft ze haar man gevolgd naar het hiernamaals.

Er werd gezegd dat ze hem niet kon missen.

Een mooie, nobele vrouw.

"Commandant, ik zou u nooit vertrouwen met mijn vrouw alleen."

"Maar Sus toch, zoiets zou ik nooit ofte nimmer doen."

i