- N m19h54,4 -
Timi vertelt over DE SPAANSE REIS
Op zekere dag zei Gineï plots: “We vertrekken binnen een paar dagen naar Spanje.” Zo gebeurde dat altijd als ze goesting kreeg om nóg meer te kunnen zuipen. Dan wilde ze op reis gaan. Ik wist dat. Berten niet, omdat hij niet wist dat ze zoveel dronk en ook in het geheim rookte. Ja, ik leef in een puur alcoholisch gezin en ik mag nog van geluk spreken dat Berten me nooit heeft geslagen of misbruikt. Maar wat ik als minderjarig meisje op die reis heb meegemaakt, tart elke verbeelding. Zonder enige voorbereiding vertrok Berten dan altijd met ons en steunde zich enkel op een uitgestippelde route. Die had een vriend van hem speciaal met stylo op een stuk papier geschetst. Om te bewijzen dat hij wel degelijk in Spanje was geweest, stuurde hij van daaruit enkele zichtkaartjes naar buren en familieleden. Maar in werkelijkheid hadden we bijna niets van dat land gezien. Op onze reizen parkeerden we bijna altijd buiten de een of andere stad, omdat Berten zich tussen al die vreemde huizen onwennig voelde. Als we na een reis terug op de Predikherenrei kwamen, claxonneerde hij altijd luid en langdurig, zelfs als het al nacht was. Iedereen moest goed kunnen horen dat hij terug was. Deze keer waren we naar Spanje vertrokken met een witte, kleine caravan, die ze met mijn zuurverdiend geld hadden gekocht. Daar mochten we plotseling zes dagen parkeren op een groot landgoed van een rijke Spanjaard, die Nederlands sprak. Die hadden ze ontmoet in een café. Dat was eigenlijk een buitenkansje. We kregen van hem zelfs eten en drinken. Maar tussen pot en pint hadden ze met hem een walgelijke overeenkomst afgesloten en daar wist ik niets van. Ik werd namelijk als pasmunt gebruikt! ’t Was een loense vent en ’s nachts, terwijl Berten en Gineï in de auto zaten en soms voor de schijn eens met Mirza gingen wandelen, drong hij bij mij binnen in de caravan. Hij wilde me misbruiken. Dát was de overeenkomst! Maar ik heb me heftig verweerd. Toch heeft hij me kunnen dwingen om hem te bevredigen. Maar aan mij heeft hij niet kunnen komen. Ik was toen nog maar vijftien of zestien jaar en ik kon me nog niet zo goed verdedigen als nu. De nachten nadien mocht hij het van mijn ouders terug proberen. Hij sloeg me zelfs met zijn broeksriem en eiste orale seks, maar ’t is hem toch telkens niet gelukt. Zes dagen later moesten we vertrekken. Hij had er genoeg van. Enkele dagen later stopten we rechtover een prachtige juwelierswinkel met erboven een groot terras. Toen we uitstapten stonden vanop dat terras een chique Spanjaard en zijn chique vrouw naar ons te wenken om naar boven te komen. Juist op dat moment kwamen enkele politiemannen naar ons om ons te bekeuren, omdat onze auto daar niet mocht stilstaan. Maar meteen kwam die chique Spanjaard ons ter hulp en hij zei iets in het Spaans en die politiemannen dropen af. We vonden dat bizar tot wanneer die man ons vertelde wie hij was. Hij was een soort oliebaron en de grote baas van alle garages in de wijde omgeving. Toen we met hem boven waren gekomen en met zijn echtgenote kennis hadden gemaakt, zagen we nog maar pas hoe enorm groot dat terras was. Er was muziek en er brandden overal lampjes. Dichtbij de tuinmeubels stond een grote jacuzzi. Daarin bubbelde aangenaam lauw water. Dat was lekker onder die zengende zon. Het terras maakte deel uit van een gigantische loft. Daarbinnen stonden twee zeer lange tafels. Op de ene lag het vol met kaviaar en kreeft, op de andere stonden de champagneflessen voor het grijpen. Het was daar blijkbaar voortdurend feest. Mijn ouders waren direct verkocht. Voornamelijk Gineï, want ze toonden haar hoe ze tequila moest drinken: een beetje zout op haar handrug strooien, dat oplikken en direct daarna in één teug haar glas tequila binnenwippen. Dat viel direct in haar smaak. Ze maakte daar zelfs